Tip:
Highlight text to annotate it
X
LEABHAR AN NAOÚ. CAIBIDIL I.
DELIRIUM.
Claude Frollo a thuilleadh i Notre-Dame nuair a mhac arna nglacadh amhlaidh gearrtha go tobann an
gréasáin marfach ina raibh na archdeacon agus an giofógach entangled.
Ar ais go dtí an sacraistí a bhí sé as a chuid alb stróicthe, dul i ngleic, agus stole, bhí flung go léir
isteach i lámha an Beadle stupefied bhí déanta, a éalú tríd an doras príobháideach
an chlabhstra ordaigh, ar boatman de na
Tír-raon dó iompair don bhanc clé den Seine, agus bhí plunged isteach sa
sráideanna hilly na hOllscoile, gan fhios agam whither raibh sé ag dul, ag dréim le
ag gach céim grúpaí idir fir agus mná a
Bhí hurrying joyously i dtreo an Pont Saint-Michel, le súil go fóill ag teacht
i am a fheiceáil crochadh the medicine ann, - pale, fiáin, níos mó trioblóideacha, níos mó agus níos mó dall
fíochmhar seachas éan oíche agus lig scaoilte
leanúint ag trúpaí na bpáistí i Solas lae leathan.
Sé a thuilleadh a fhios áit a raibh sé, cad a cheap sé, nó cé acu an raibh dreaming sé.
Chuaigh sé ar aghaidh, ag siúl, ag rith, ag cur aon tsráid ag neamhrialta, níl aon rogha a dhéanamh,
ach d'áitigh riamh ar aghaidh ar ***úl ó na Greve, an Greve Uafásach, a bhraith sé
confusedly, a bheith taobh thiar dó.
Sa tslí seo skirted sé an Mhóta Sainte-Genevieve, agus ar deireadh tháinig ó na
baile ag an Porte Saint-Victor.
Lean sé a eitilt chomh fada agus a bhféadfadh sé a fheiceáil, nuair a chas sé babhta, an turreted
imfhálú na hOllscoile, agus na tithe annamh an bruachbhaile; ach, nuair, ar fad,
ardú de na talún a bhí i bhfolach go hiomlán
as dó go Páras fhuafar, nuair a d'fhéadfadh sé chreideann é féin a bheith ina sraitheanna céad
i bhfad i gcéin ó sé, sna réimsí, sa bhfásach, stop sé, agus an chuma air
go breathed sé níos mó faoi shaoirse.
Ansin thronged frightful smaointe a intinn. Chomh luath agus níos mó a d'fhéadfadh sé a fheiceáil go soiléir isteach ina
anam, agus shuddered sé. Shíl sé an cailín a bhí míshásta
scriosta air, agus a raibh sé scriosta.
Chaith sé súil Haggard thar an mbealach seo, dúbailte tortuous a raibh de bharr a n-cinniúint
dhá destinies a leanúint suas go dtí a n-pointe trasnaithe, áit a raibh sé dóibh dashed
i gcoinne a chéile gan trócaire.
Meditated sé ar an Baois of eternal vows, ar an vanity of Chastity, na heolaíochta, na
reiligiún, de bhua an, ar an uselessness ar Dhia.
Plunged sé ar a chroí-ábhar i smaointe olc, agus i gcomhréir mar a bádh he
níos doimhne, bhraith sé le gáire Satanic pléasctha amach laistigh dó.
Agus mar sifted he dá bhrí sin a anam leis an bun, nuair a bhraitear sé conas mór ar spás
bhí ullmhaithe dúlra ann don paisin, sneered sé fós níos bitterly.
Stirred sé suas i doimhneacht a chroí go léir a fuatha, a malevolence go léir; agus,
leis an Sracfhéachaint fuar an dochtúir a scrúdaíonn an othair, d'aithin sé ar an bhfíric
go raibh sé sin malevolence rud ar bith ach
grá truaillithe; go breá, go bhfuil foinse gach bhua i nduine, a iompú chun Uafásach
rudaí i gcroílár na sagart, agus gurbh ionann fear mhaith é féin, i ndéanamh
é féin ina shagart, a rinneadh é féin ar Demon.
Ansin gáire sé frightfully, agus go tobann tháinig pale arís, nuair a mheas sé ar an
an chuid is mó taobh sinister a paisean marfach, an creimneach, urchóideacha venomous,
grá implacable, bhí a chríochnaigh ach amháin i
the gibbet le haghaidh ceann amháin acu agus i ifreann don eile; dhaoradh as a cuid, damnation
dó.
Agus ansin a tháinig a gáire arís, nuair a léirigh sé go raibh Phoebus beo; go
tar éis an tsaoil, bhí cónaí ar an captaen, bhí aerach agus sásta, bhí doublets handsomer ná riamh,
agus ina máistreás nua a raibh sé ag déanamh chun an sean-cheann crochadh é.
A sneer dlús a bitterness nuair a léirítear go bhfuil sé as an dhaoine ina gcónaí
a bháis a bhí ag teastáil sé, giofógach, bhí an créatúr amháin acu nach raibh sé gráin, an
ach amháin nach raibh éalú air.
Ansin, as an captaen, ritheadh a shíl na daoine, agus ansin tháinig dó le
éad de chineál nach bhfacthas riamh roimhe.
Léirigh sé go raibh na daoine chomh maith, an populace ar fad, bhí a bhí os comhair a súl
an bhean a bhfuil grá sé lé beagnach naked.
Writhed sé a lámha le agony mar shíl sé gur gabhadh an bhean a bhfuil a fhoirm,
aige a bheadh ina n-aonar sa dorchadas curtha uachtaracha sonas a bhí, a sheachadadh
suas i Solas lae leathan ag noonday iomlán, le
daoine ar fad, mar cumhdaithe le haghaidh oíche voluptuousness.
Wept sé le buile níos mó ná seo go léir rúndiamhra an ghrá, profaned, salach, leagan lom,
withered go deo.
Wept sé le buile mar phictiúr sé é féin go raibh cé mhéad Breathnaíonn impure údar sásaimh ar
an radharc go holc fastened athrú, agus go raibh an cailín álainn, an lily maighdean,
an cupán modesty agus delight, lena
bheadh sé i dared chun áit a liopaí amháin a trembling, bhí a chlaochlú go díreach isteach i
saghas babhla poiblí, whereat an populace vilest Pháras, thieves, beggars,
lackeys tháinig, chun quaff i pléisiúir coitianta ar audacious, impure, agus depraved.
Agus nuair a bhí sé ag iarraidh pictiúr leis féin an sonas a d'fhéadfadh sé a bheith le fáil
ar domhan, más rud é nach raibh sí giofógach, agus más rud é nach raibh sé ina shagart, más rud é Phoebus
Ní raibh ann agus más rud é go raibh grá aici dó;
nuair a phictiúr sé é féin go mbeadh saol suaimhneas agus grá a bheith indéanta
dó freisin, fiú dó; go raibh ag an am an-, anseo agus ansiúd ar
an domhain, lánúineacha sásta caitheamh an uair an chloig
i milis comhrá a dhéanamh faoi bhun crainn oráiste, ar bhruach na Brooks, i láthair ar
leagan ghrian, ar oíche starry; agus más rud é go raibh Dia willed mar sin, d'fhéadfadh sé a bheith déanta
lena ceann de na lánúineacha beannaithe, - a chroí melted i tenderness agus éadóchas.
Oh! sí! sí go fóill!
Ba é an smaoineamh seo a shocrú ar ais incessantly, a céasadh dó, a ith
isteach ina inchinn, agus cíos a vitals.
Ní raibh sé brón, ní raibh sé repent; léir go ndearna sé go raibh sé réidh a dhéanamh arís;
fearr a behold sé léi i lámha an executioner seachas i armas na
an captaen.
Ach d'fhulaing sé; fhulaing sé ionas gur ag eatraimh Strac sé amach a chuid gruaige handfuls
chun a fháil amach nach raibh sé ag casadh bán.
I measc chuimhneacháin eile ann a tháinig ceann amháin, nuair a tharla dó go raibh sé dócha gurb é an
an-nóiméad nuair a bhí an slabhra hideous a bhfaca sé an mhaidin sin, brú a
iarann noose níos dlúithe faoi sin muineál lag agus graceful.
Shíl sé *** chúis leis an perspiration chun tús a chur ó gach pore.
Bhí eile nóiméad a, cé gur ag gáire diabolically ar é féin, bhí sé
ionadaíocht dó féin la Esmeralda mar chonaic sé í ar an lá sin, an chéad bríomhar,
, míchúramach joyous, gayly attired, damhsa,
winged, chomhchuí, agus la Esmeralda an lá deireanach, ina athrú scanty, le téad
faoina muineál, gléasta go mall lena cosa arbh fhéidir, an dréimire uilleach an
Gallows; figured sé féin an dúbailte
pictiúr i cibé slí gur thug sé vent go caoin uafásach.
Cé gur dhiúltaigh an hairicín an éadóchais, bhris, Strac suas, lúbtha, gach rud uprooted
in a anam, gazed sé ar nádúr timpeall air.
Ar a chosa, go raibh roinnt cuardach ar an thickets sicíní agus pecking, ciaróga cruanta
ar siúl faoi an ghrian; lasnairde, bhí roinnt grúpaí de scamaill liath dappled snámh trasna
an spéir gorm; ar na spéire, an spuaic of
Amharclann na Mainistreach Saint-Victor pollta an iomaire an chnoic lena obelisk sclátaí; agus an
muilleoir an hillock Copeaue bhí feadaíl mar faire sé an sciatháin laborious a
muileann ag casadh.
Gach seo, gníomhach eagraithe, an saol suaimhneach, arís agus arís eile timpeall air faoi míle
foirmeacha, gortaithe dó. Thosaigh sé a eitilt.
Sped sé dá bhrí sin ar fud na réimsí go dtí an tráthnóna.
Seo ar eitilt ó shaol nádúr,, é féin, fear, Dia, gach rud, Mhair gach lá ar fad.
Uaireanta flung he aghaidh é féin síos ar an domhain, agus Strac suas an lanna óga na
cruithneacht lena tairní.
Uaireanta stop sé sa tsráid thréigthe de sráidbhaile, agus a chuid smaointe a bhí mar sin
dofhulaingthe go grasped sé a cheann i dhá lámh agus iarracht cuimilt sé óna
shoulders chun Fleasc sé ar an gcosán.
I dtreo uair an chloig de luí na gréine, scrúdaigh sé é féin arís, agus fuair sé é féin beagnach
dÚsachtach.
The anfa raged a bhí taobh istigh air ó shin i leith an toirt nuair a chaill sé an dóchas
agus beidh a shábháil giofógach, - ní raibh an anfa fhág ina choinsiasa a
smaoineamh sláintiúil amháin, a shíl amháin a choimeád a seasamh ina seasamh.
Chúis a leagan go hiomlán beagnach scriosta.
Níl ach dhá íomhá fhan ar leith ina aigne, la Esmeralda agus an Gallows; go léir
an chuid eile a bhí folamh.
Glacfar na dhá íomhá aontaithe, i láthair dó grúpa frightful; agus níos he
Dhírigh an méid a bhí fágtha agus shíl mé aird dó, is mó a beheld sé iad ag fás,
i gcomhréir le dul chun cinn iontach,
an ceann i grásta, i charm, i áilleacht, i bhfianaise, an ceann eile i deformity agus horror;
ionas go mbeidh ar a deireanach la Esmeralda chuma a dó cosúil le réalta, an gibbet cosúil le
ollmhór, lámh fleshless.
Is fíric amháin suntasach, go feadh iomlán seo a chéasadh, an smaoineamh ag fáil bháis
ní raibh a tharlaíonn go mór dó. Rinneadh an wretch amhlaidh.
Lean sé ar an saol.
B'fhéidir go chonaic sé i ndáiríre ifreann níos faide ná sé. Idir an dá linn, lean an lá ag titim.
De thuras na maireachtála a bhí ann go fóill i dó léirithe vaguely ar retracing a céimeanna.
Chreid sé é féin a bheith i bhfad ar ***úl ó Pháras; ar cur a chuid imthacaí, sé meabhairbhraite
go raibh sé ach ciorcal an gclós na hOllscoile.
Spuaic de Saint-Sulpice, agus na trí shnáthaidí ard de Saint Germain-des-Pres,
D'ardaigh os cionn na spéire ar a dheis. Iompaigh sé a céimeanna sa treo sin.
Nuair a chuala sé an dúshlán brisk de na fir-ar-arm na mainistreach, ar fud an
crenelated, circumscribing balla de Saint-Germain, chas sé ar ceal, bhí an bealach a
i láthair é féin idir an mhainistir agus an
lazar-teach ar an Bourg, agus i gceann cúpla nóiméad fuair é féin
ar an verge na Réamh-aux-Clercs.
Rinneadh ceiliúradh ar móinéir seo mar gheall ar an brawls a chuaigh ar aghaidh ann oíche agus lá;
bhí sé ar an Hydra na manach droch de Saint-Germain: quod mouachis Sancti-
Germaini pratensis Hydra fuit, clericis
Nova Semper dissidiorum capita suscitantibus.
Bhí eagla ar an archdeacon cruinniú éigin díobh ann; eagla sé gach duine a
countenance; sé a bhí sheachaint ach an Ollscoil agus an Saint-Germain Bourg; he
mhian leis dul isteach arís ar na sráideanna chomh déanach agus is féidir.
Skirted sé an Réamh-aux-Clercs, ghlac an cosán thréigthe a scartha sé as an
Dieu-Neuf, agus ar deireadh shroich an t-uisce ar imeall.
Ní bhfuarthas Dom Claude a boatman, a bhí, ar feadh cúpla feoirlingí i monaíocht Parisian, rowed
air suas i dtír an Seine chomh fada leis an pointe de na cathrach, agus é ar an teanga of
talamh tréigthe ina bhfuil an léitheoir cheana féin
beheld Gringoire dreaming, agus bhí sé ina fhadtréimhseach níos faide ná an rí gairdíní,
comhthreomhar leis an du Ile Passeur-aux-Vaches.
The rocking monotonous an bád agus na ripple an uisce a bhí, i éigin,
quieted the Claude míshásta.
Nuair a bhí tógtha ag an boatman a imeachta, d'fhan sé ag seasamh stupidly ar an
snáithe, ag stánadh díreach os a chomhair agus rudaí perceiving ach trí formhéadúcháin
ascaluithe a rinneadh gach rud saghas phantasmagoria dó.
An tuirse le brón mór Táirgeann ní infrequently seo i bhfeidhm ar an
aigne.
Bhí an ghrian a leagtar taobh thiar de na ard Tour-de-Nesle.
Ba é an uair an chloig Twilight. Bhí an spéir bán, an t-uisce na habhann
Bhí bán.
Idir an dá fairsinge bán, an banc na láimhe clé den Seine, ar a raibh a shúile
seasta, réamh-mheasta a mhais agus gloomy, a rinneadh riamh níos tanaí agus níos tanaí ag
pheirspictíocht, plunged sé isteach ar an gloom na spéire cosúil le spuaic dubh.
Bhí sé luchtaithe le tithe, a bhféadfadh ach an leagan amach atá doiléir a idirdhealú,
go géar a tugadh amach i gcoinne an chúlra Shadows bhfianaise an spéir agus an t-uisce.
Anseo agus tá thosaigh fuinneoga gleam, cosúil leis an poill i brazier.
Go obelisk ollmhór dubh scoite amach dá bhrí sin idir an dá fairsinge bán ar an spéir
agus an abhainn, a bhí an-leathan ag an bpointe seo, a tháirgtear ar Dom Claude a uatha
éifeacht, inchomparáide leis go mbeadh a
a bhíonn ag fear a, reclining ar a dhroim aige ag bun an túr Strasburg,
Ba chóir S ag an spuaic ollmhór tumadh isteach sa Shadows an Twilight thuas a
ceann.
Ach, sa chás seo, bhí sé Claude a bhí in airde agus an obelisk a bhí ina luí síos;
ach, mar an abhainn, rud a léiríonn an spéir, fhadtréimhseach the abyss thíos air, an ollmhór
ceann tíre chuma a bheith mar lainseáil boldly
isteach i spás mar aon spuaic ardeaglais; agus an tuiscint a bhí mar an gcéanna.
Sé seo le tuiscint go raibh pointe amháin fiú níos láidre agus níos mó as cuimse faoi, go raibh sé
deimhin, ar an túr Strasbourg, ach an túr Strasbourg dhá sraithchomórtais ar airde;
rud éigin unheard de, gigantic,
immeasurable; Tá edifice mar aon tsúil dhaonna feicthe riamh; túr de Babel.
The simléir de na tithe, an battlements na ballaí, na beanna ilghnéitheach na
díonta, an spuaic na Augustines, an túr Nesle, réamh-mheastacháin seo go léir a
bhris próifíl na obelisk colossal
chur leis an illusion ag taispeáint san fhaisean eccentric chuig an súl an
indentations de dealbhóireachta luxuriant agus iontach.
Claude, i staid na hallucination a fuair sé é féin, chreid go raibh sé
chonaic, go bhfaca sé lena súile iarbhír, an túr clog ar ifreann; an míle is soilse
scaipthe thar an airde iomlán an
túr uafásach an chuma air póirsí an oiread sin de na foirnéis istigh ollmhór;
agus torann na guthanna a éalaigh as an chuma shrieks an oiread, mar sin bás go leor
groans.
Ansin tháinig alarmed sé, chuir sé a lámha ar a chluasa go bhféadfadh sé a thuilleadh éisteacht,
iompú a dhroim go mb'fhéidir go mbeadh sé a thuilleadh a fheiceáil, agus theith ó fhís frightful
le dul chun cinn hasty.
Ach bhí an fhís i féin.
Nuair a bheidh sé ar ath-iontráil ar na sráideanna, na passers-by elbowing a chéile ag an solas
an-aghaidheanna siopaí, ar aird air an éifeacht leanúnach ag dul agus teacht na
specters mar gheall air.
Bhí torann aisteach ina chluasa; fancies urghnách suaite a inchinn.
Chonaic sé nach tithe, ná cosáin, ná chariots, ná fir agus mná, ach chaos
rudaí a bhfuil imill neamhchinntithe leáigh isteach i ngach eile.
Ag cúinne den Rue de la Barillerie, bhí siopa grósaera a bhí póirse
garnished ar fad faoi, de réir saincheaptha immemorial, le fonsaí de stán ó
a crochadh a bhfuil ciorcal de coinnle adhmaid,
a tháinig i dteagmháil lena chéile sa ghaoth, agus rattled cosúil castanets.
Shíl sé chuala sé cnuasach cnámharlach ag Montfaucon clashing le chéile sa
"Ó!" Muttered sé, "an dashes Breeze oíche iad i gcoinne a chéile, agus mingles the
torann a n-slabhraí le CREATHANNA a chnámha!
B'fhéidir go bhfuil sí ann i measc iad! "
Ina staid frenzy, ní raibh a fhios aige go raibh sé ag dul whither.
Tar éis cúpla dul chun cinn fuair sé é féin ar an Pont Saint-Michel.
Bhí solas i fhuinneog seomra urláir talún; chuaigh sé.
Trí fhuinneog scáinte beheld chiallaíonn sé seomra a glaodh ar roinnt cuimhne mearbhall
ar a intinn.
Sa seomra, solas go dona ag lampa meager, bhí úr, solas-haired óga
fear, le aghaidh Merry, atá i measc bpléascann glórach de laughter Bhí glacadh an-
audaciously attired cailín óg; agus in aice
Shuigh an lampa ar crone sean sníomh agus amhránaíocht i nguth quavering.
Toisc nach raibh an fear óg gáire i gcónaí, shroich bloghanna de na mná d'aois ditty
an sagart; raibh sé rud éigin unintelligible fós frightful, -
"Greve, aboie, Greve, grouille! File, comhad, ma quenouille,
Comhad Ta corde au bourreau, Qui siffle dans le réamh au,
Greve, aboie, Greve, grouille!
"La Belle corde de chanvre! Semez d'Issy jusqu'a Vanvre
Du chanvre et pas du neamh Bleu. Le n'a pas voleur vole
La Belle corde de chanvre.
"Greve, grouille, Greve, aboie! Doirt voir la fille de joie,
Prendre au gibet chassieux, Les yeux des fenetres sont.
Greve, grouille, Greve, aboie! "*
* Bark, Greve, grumble, Greve! Spin, casadh, mo distaff, casadh uirthi téad le haghaidh
the Hangman, atá ag feadaíl sa mhóinéar.
Cad is téad hempen hálainn! Cnáib Ní cráin, cruithneacht, ó Issy to Vanvre.
Ní hath an thief goideadh an rópa hempen álainn.
Grumble, Greve, coirt, Greve! Chun féachaint ar an *** dissolute hang ar an
blear-eyed gibbet, tá fuinneoga súile.
Leis sin gáire an fear óg agus caressed the ***.
Ba é an crone la Falourdel; an cailín a bhí courtesan; an fear óg a bhí a dheartháir
Jehan.
Lean sé gaze. Go seónna a bhí chomh maith le aon cheann eile.
Chonaic sé Jehan dul go dtí an fhuinneog ag deireadh an seomra, oscailte é, chaith Sracfhéachaint ar an
ché, áit i gcéin blazed míle casements solas, agus chuala sé
rá air mar dhún sé an saise, -
"Pon 'mo anam! Cén chaoi a bhfuil sé dorcha; bhfuil na daoine soilsiú
a n-coinnle, agus an dea-Dia a chuid réaltaí. "Ansin, tháinig Jehan ais go dtí an cailleach, smashed le
buidéal seasamh ar an mbord, exclaiming, -
"Cheana féin folamh, corpraithe boeuf! agus tá mé nach bhfuil níos mó airgid!
Isabeau, mo daor, ní bheidh mé a bheith sásta leis Iúpatar go dtí go mbeidh athraigh sé do dhá
siní bán ina dhá bhuidéal dubh, i gcás inar féidir liom tarraing fíon den Beaune lá agus oíche. "
Seo pleasantry fíneáil rinne an gáire courtesan, agus Jehan d'fhág an seomra.
Dom Claude Bhí am ar éigean a fling é féin ar an talamh d'fhonn nach bhféadfadh sé a bheith
le chéile, Stán in aghaidh agus atá aitheanta ag a dheartháir.
Ar ámharaí an tsaoil, bhí an tsráid dorcha, agus an scoláire a bhí tipsy.
Mar sin féin, ghabh sé radharc na archdeacon seans maith ar an domhan sa láib.
"Oh! ! OH "a dúirt sé;" chomhbhaill here'sa a bhí le rá i saol jolly, go lá ".
Stirred sé suas Dom Claude lena chos, agus an dara ceann ar siúl chuid anála.
"Dead meisce," arís Jehan.
"Tar isteach, tá sé go hiomlán. A Leech rialta scoite ó hogshead.
Tá sé maol, "a dúirt sé, lúbthachta síos," TIS 'fear d'aois!
Senex t-ádh! "
Ansin chuala Dom Claude dó cúlú, ag rá, - -
"Tis 'Is léir mar an gcéanna, fíneáil chúis rud, agus mo dheartháir tá an-áthas archdeacon
sa mhéid is go bhfuil sé ciallmhar agus tá airgead. "
Ansin, d'ardaigh an archdeacon leis a chosa, agus bhí ar siúl gan stad, i dtreo Notre-Dame,
a bhfuil sé ag ardú ollmhór túir beheld os cionn an tithe tríd an gloom.
Ag an toirt nuair a tháinig sé, panting, ar an Plás du Parvis, shrank he ar ais agus
dared ní a shúile a ardú leis an edifice marfach.
"Ó!" A dúirt sé, i guth íseal, go bhfuil "sé i ndáiríre fíor gur thóg a leithéid de rud ann
anseo, go lá, ar maidin an-? "Fós féin, chuaigh sé go Sracfhéachaint ar an séipéal.
An tosaigh bhí sombre; an spéir a bhí taobh thiar glittering le réaltaí.
Bhí shos an chorráin na gealaí, ina eitilt suas ó na spéire, ag an
Faoi láthair, ar an gcruinniú mullaigh an túr solais láimhe, agus an chuma a bheith suite féin,
mar a bheadh éan luminous, ar imeall an balustrade, a ghearradh amach i trefoils dubh.
Dúnadh an doras chlabhstra; ach an archdeacon i gcónaí leis na príomh-
an túr suite ina raibh a chuid saotharlainne.
Rinne sé é a úsáid chun dul isteach an séipéal.
I séipéal fuair sé an ghruaim agus chiúnas de cuas.
De réir na scáthanna domhain a thit i bileoga leathan as gach treo, aithin sé
ar an bhfíric nach raibh an hangings don searmanas na maidine bainte fóill.
An t-airgead mór tras Scairt ó dhoimhneas na gloom, púdraithe le roinnt
pointí súilíneach, cosúil leis an dóigh Bó Finne an oíche sepulchral.
Na fuinneoga fada an cór Léirigh an extremities uachtair a n-áirsí os cionn an
draperies dubh, agus a n-panes péinteáilte, trasnaithe ag ga moonlight Ní raibh aon
níos faide ar bith hues ach na dathanna amhrasacha na
oíche, saghas Violet, bán agus gorm, a bhfuil a tint le fáil ach ar an aghaidheanna
na marbh.
The archdeacon, ar na spotaí perceiving WAN léir ar fud an cór, cheap sé
beheld the mitres Easpaig damned.
Dhún sé a shúile, agus nuair a d'oscail sé arís iad, a cheap sé go raibh siad a bhfuil ciorcal de
visages pale gazing ag air. Thosaigh sé ag teitheadh ar fud an séipéal.
Ansin, an chuma air go raibh an eaglais chomh maith bhí shaking, ag bogadh, ag éirí endued le
beochan, go raibh sé beo; go raibh gach ceann de na colúin mór ag casadh isteach i
cos ollmhóra, a bhí beating an domhain
lena spatula cloiche mhór, agus go raibh an ardeaglais gigantic rud ar bith a thuilleadh
ach saghas eilifint prodigious, a bhí análaithe agus máirseáil lena piléir
do chosa, a dhá thúr do trunks agus an éadach ollmhór dubh le haghaidh a Cásálacha.
Bhí bainte amach seo an fiabhras nó madness den sórt sin a bhfuil céim den déine go bhfuil an saol seachtrach
Rinneadh a thuilleadh aon rud níos mó le haghaidh an fear míshásta ná saghas Apocalypse, - infheicthe,
palpable, uafásach.
I gcás amháin faoi láthair, bhí faoiseamh sé. Mar a plunged sé isteach sa aisles taobh, bhí sé
meabhairbhraite solas taobh thiar reddish cnuasach piléir.
Rith sé i dtreo é mar le réalta.
Bhí sé an lampa bocht a suntais an breviary poiblí Notre-Dame oíche agus
lá, faoi bhun a ghríl iarainn.
Flung sé é féin go fonnmhar ar an leabhar naofa i súil a aimsiú sólás áirithe, nó
roinnt spreagadh ann. An Hook leagan oscailte ag an himeacht Poist,
ar lena linn atá spléach a shúil ag stánadh, -
"Agus rith spiorad os mo aghaidh, agus chuala mé guth beag, agus an ghruaig mo
flesh bhí suas. "
Ar léamh na focail seo gloomy, a bhraith sé go mothaíonn fear dall nuair a cheapann sé
pricked féin ag an fhoireann a roghnaíodh sé suas.
A ghlúine thug thíos faoi ar bhealach dó, agus go tóin poill he ar na pábhála, ag smaoineamh ar a raibh sí
fuair bás an lá sin.
Bhraith sé an oiread sin gala monstrous pas agus a urscaoileadh iad féin ina inchinn, go bhfuil sé
chuma air go raibh a cheann a bheith ar cheann de na simléir ar ifreann.
Dealraíonn sé gur fhan sé ar feadh i bhfad i dearcadh seo, ag smaoineamh ar a thuilleadh,
léigear agus éighníomhacha faoi bhun an láimh an Demon.
Ag fad ar ais roinnt neart dó; tharla dó tearmainn a thógáil ina túr
in aice leis a chuid Quasimodo dílis. D'éirigh sé; agus, mar a bhí sé eagla, thóg sé an
lampa ó na breviary chun solais a bhealach.
Bhí sé sacrilege; ach fuair sé thar heeding den sórt sin a trifle anois.
Dhreap sé go mall an staighre na túir, líonadh le fright rúnda a chaithfidh a bheith
cuireadh in iúl don annamh passers-by san Áit du Parvis ag an solas mistéireach
a lampa, gléasta mar sin go déanach ó Bealach éalaithe to Bealach éalaithe an túr clog.
Gach ag an am céanna, bhraith sé ar úire ar a aghaidh, agus fuair sé é féin ag an doras ar an
gailearaí is airde.
Bhí an t-aer fuar; líonadh an spéir le scamaill hurrying, a bhfuil a mhór, calóga bán
drifted amháin ar dhuine eile cosúil leis an briseadh suas de oighir abhainn tar éis an gheimhridh.
Chuma an chorráin na gealaí, sáinnithe i lár na scamaill, a celestial
soitheach gafa sa cácaí oighear-an aeir.
Ísliú sé a gaze, agus machnamh ar feadh nóiméad, trí na ráillí of slender
colúin a aontaíonn an dá thúr, i bhfad ar ***úl, trí uige of ceocháin agus deataigh,
the throng adh na díonta Pháras,
Léirigh, innumerable, plódaithe agus beag cosúil le na dtonnta de farraige suaimhneach ar suim-
Mer oíche. An ghealach caitheadh ga feeble, a imparted
go talamh agus ar neamh ar Lí ashy.
Ag an nóiméad a ardaíodh an clog a shrill, guth scáinte.
Mheán Oíche ghlaoigh amach. An sagart cumha meán lae; dhá cheann déag de
tháinig a chlog ar ais arís.
"Ó!" A dúirt sé i ton an-íseal, "caithfidh sí a bheith fuar anois."
Gach ag an am céanna, tá Séideán na gaoithe a mhúchadh lampa, agus beagnach ar an toirt céanna,
beheld sé scáth, ar mbáine, foirm, a bhean, is cosúil as an uillinn os coinne na
an túr.
Thosaigh sé. In aice leis an mbean seo a bhí le gabhar beag, a
mingled a bleat leis an bleat deireanach ar an clog.
Bhí sé neart go leor chun breathnú.
Bhí sé í. Bhí sí pale, bhí sí gruama.
Bhí a gruaig thit thar a ghualainn mar ar maidin; ach ní raibh a thuilleadh rópa ar
a muineál, bhí a lámha a thuilleadh faoi cheangal; bhí sí saor in aisce, go raibh sí marbh.
Bhí sí gléasta i bán agus bhí veil bán ar a ceann.
Tháinig sí i dtreo dó, go mall, lena S seasta ar an spéir.
An gabhar osnádúrtha leanúint uirthi.
Bhraith sé mar a rinneadh cé as cloch agus ró-throm ar teitheadh.
Ag gach céim a bhí sí roimh ré, thóg sé ar cheann ar gcúl, agus go raibh go léir.
Ar an mbealach seo retreated sé uair níos mó faoi bhun an áirse gruama an staighre.
Bhí fuaraithe sé leis an shíl go bhféadfadh sí dul isteach ann freisin; bhí déanta aici mar sin, bhí sé
Bheadh a fuair bás de terror.
Raibh sí ag teacht, go deimhin, os comhair an doras an staighre, agus shos ann le haghaidh
roinnt nóiméad, Stán intently isteach sa dorchadas, ach gan a dhealróidh a fheiceáil
sagart, agus ar aghaidh.
Chuma sí níos airde ná mar a dó nuair a bhí sí beo; chonaic sé an ghealach tríd a
gúna bán; chuala sé a anáil.
Nuair a bhí sí ar aghaidh, thosaigh sé ag descend an staighre arís, leis an slowness
a chonaic sé sa specter, chreidiúint é féin a bheith ina specter freisin,
Haggard, le gruaig ar deireadh, a múchadh
lampa fós ina láimh; agus de réir mar shliocht sé an céimeanna bíseach, chuala sé soiléir i
a chluas guth ag gáire agus athrá, -
"Glacadh le spiorad os mo aghaidh, agus chuala mé guth beag, agus an ghruaig mo
flesh bhí suas. "
-LEABHAR NAOÚ. CAIBIDIL II.
HUNCHBACKED, AMHÁIN, eyed bacach.
Gach chathair i rith na Meánaoiseanna, agus gach cathair sa Fhrainc síos go dtí an tráth a
Louis XII. Bhí an áit an tearmainn.
Tá na sanctuaries, i lár an díle na ndlínsí pionósach agus barbarous
Bhí a inundated an chathair, speiceas na n-oileán a d'ardaigh os cionn leibhéal an duine
cheartais.
Gach coiriúil a dtír nach raibh sábháilte. Bhí i ngach mbruachbhaile beagnach an oiread
áiteanna tearmainn mar Gallows.
Ba é an mí-úsáid saoirse ó phionós ag an taobh an mhí-úsáid pionós; dhá rud dona
a strove a cheartú chéile.
An palaces an rí, an óstáin de na prionsaí, agus go háirithe séipéil, sheilbh
an ceart chun tearmainn.
Uaireanta bhí chathair ar fad a bhí de dhíth orthu a bheith cruthaithe go sealadach repeopled
áit dídine. Louis XI. déanta ar fad Páras ina dhídean i 1467.
A chos uair amháin laistigh den tearmainn, ba é an coiriúil naofa; ach caithfidh sé beware
fhágáil; céim amháin taobh amuigh ar an tearmann, agus thit sé ar ais isteach sa tuile.
An roth, an gibbet, an strappado, choinnigh garda maith ar fud na háite tearmann, agus
leagan i faire incessantly as a gcreach, cosúil le siorcanna thart soitheach.
Dá réir sin, bhí fir dhaoradh chun a bheith le feiceáil a bhfuil a gruaig bhí méadú bán i chlabhstra, ar an
céimeanna de Palace, i imfhálú ar mhainistir, faoi bhun an póirse d'eaglais; i
ar an mbealach a bhí an tearmann i bpríosún a oiread agus is aon cheann eile.
Tharla sé uaireanta gur sháraigh foraithne sollúnta na parlaiminte an tearmainn agus
athchóiriú an fear a dhaoradh chun executioner; ach bhí neamhchoitianta
tarlú.
Parlaimintí Bhí eagla ar an easpaig, agus nuair a bhí frithchuimilte idir an dá
róbaí, bhí an gúna ach seans lag i gcoinne an cassock.
Uaireanta, áfach, mar atá i affair an assassins of Petit-Jean, an headsman of
BPáras, agus i sin Emery Rousseau, an dúnmharfóir Jean Valleret, an cheartais
overleaped an séipéal agus ar aghaidh chuig an
bhfeidhmiú a chuid abairtí; ach mura rud é, de bhua foraithne na Parlaiminte, mairg a
dó a sháraigh áit tearmainn le fórsa armtha!
A fhios ag an léitheoir an dóigh ina bhás Robert de Clermont, Marshal na Fraince, agus
Jean de Chalons, Marshal of Champagne; agus fós go raibh an cheist ach ar áirithe
Marc Perrin, cléireach de changer airgead,
Bhí briste ach an dá marascail na doirse ar Naomh Mery; ina assassin olc.
Leagan ann an enormity.
Bhí meas chothaímid den sórt sin le haghaidh áiteanna tearmainn sin, de réir traidisiún,
ainmhithe a bhraith fiú é ag amanna.
Aymoire bhaineann go stag, á chased ag Dagobert, tar éis dhídean in aice leis an
tuama de Saint-Denis, an paca chúnna stopadh gearr agus barked.
Eaglaisí a bhí ullmhaithe go ginearálta árasán beag a bhaineann le glacadh supplicants.
I 1407, ba chúis leis Nicolas Fíordhuine a bheith tógtha ar an boghtaí de Saint-Jacques de la
Boucherie, seomra a chosain sé ceithre livres sé Foinse, feoirlingí déag,
parisis.
Ag Notre-Dame go raibh sé ina cill bídeach suite ar an díon na aisle taobh, faoi bhun na
eitilt buttresses, go beacht ag an láthair i gcás an banchéile an janitor reatha
na túir déanta di féin gairdín,
atá ar na gairdíní crochadh Babylon cad is leitís le pailme-crann, cad a
Tá bean chéile leann ar do Semiramis.
Bhí sé anseo go raibh i dtaisce Quasimodo la Esmeralda, tar éis a fiáin agus buadhach
chúrsa.
Chomh fada is a mhair go ndóigh, bhí an cailín óg in ann a ghnóthú a céadfaí,
leath rud ar bith gan aithne mothú, leath awake, a thuilleadh, ach amháin go raibh sí
gléasta trí mheán an aeir, ar snámh ann,
eitilt ann dó, go raibh rud éigin a ardú os cionn an domhain.
Ó am go ham chuala sí an gáire os ard, an guth noisy of Quasimodo i
h cluas; oscail sí a súile a leath; ansin thíos di beheld sí confusedly Páras
checkered lena míle díonta slinne
agus tíleanna, cosúil le mósáic dearg agus gorm, os cionn a ceann an frightful agus lúcháireach
aghaidh Quasimodo.
Ansin drooped h eyelids arís; cheap sí go raibh gach cearn, go raibh siad chun báis
di le linn a swoon, agus go raibh an spiorad misshapen a bhí i gceannas ar
h chinniúint a bhí leagtha, a shealbhú agus a bhí ar a bhfuil sí ar ***úl.
Dared sí nach breathnú air, agus a thabhairt suas sí í féin ar a chinniúint.
Ach nuair a bellringer, disheveled agus panting bhí i dtaisce, di i cill
tearmainn, nuair a bhraith sí a lámha ollmhór detaching go réidh ar an téad a brúite uirthi arm,
bhraith sí gur saghas turraing a awakens
le tús a chur leis paisinéirí ar árthach a ritheann aground i lár an dorcha
oíche. Bhí a smaointe Dhúisigh chomh maith, agus cuireadh ar ais
di ceann ar cheann.
Chonaic sí go raibh sí i Notre-Dame; chuimhnigh sí ar a bheith torn ó na lámha
an executioner; ná go Phoebus beo, go bhfuil grá Phoebus a thuilleadh; agus de réir mar
na dhá smaointe, ceann acu a chaillfidh an oiread sin
searbhas thar an gceann eile, iad féin i láthair ag an am céanna do na boicht
daortha cailín; chas sí Quasimodo, a bhí ina seasamh os comhair léi, agus a
faitíos uirthi; dúirt sí leis, - "Cén fáth a shábháil tú dom?"
Gazed sé ag uirthi leis an imní, mar cé ag iarraidh Dhiaga cad a bhí sí ag rá
dó.
Arís agus arís eile sí a cheist. Ansin thug sé uirthi sorrowful profoundly
Sracfhéachaint agus theith. Bhí sí astonished.
Tá cúpla nóiméad ina dhiaidh sin d'fhill sé, ar a bhfuil pacáiste a chaith sé ag a chosa.
Bhí sé ina raibh éadaí fhág roinnt de na mná carthanachta ar an tairseach na heaglaise le haghaidh
di.
Ansin thit sí í féin ar a súile agus chonaic sé go raibh sí beagnach naked, agus blushed.
A bhí ar ais Saoil. Quasimodo chosúil rud éigin chun taithí a
seo a modesty.
Clúdaithe sé a shúile lena láimh móra agus d'éirigh sé uair amháin níos mó, ach go mall.
A rinne sí í féin a ghléasadh haste.
Bhí an gúna ceann bán le veil bán, - an garb a novice an Óstán-
Dien. Sí go raibh sí críochnaithe barely nuair a beheld
Quasimodo ar ais.
Rinne sé ina cliabh faoi lámh amháin agus mattress faoin gceann eile.
Sa chiseán bhí buidéal, arán, agus roinnt forálacha sin.
Bhunaigh sé an ciseán ar an urlár agus dúirt sé, "Ith!"
Leathadh sé an mattress ar an lagaithe agus dúirt sé, "Codladh."
Ba é a repast féin, bhí sé ina leaba féin, a bhí imithe an bellringer i cuardaigh.
The giofógach ardaithe a súile a ghabháil leis, ach ní raibh sí in iúl d'fhocal.
Thit sí a ceann le quiver de terror.
Ansin dúirt sé léi .-- "Tá mé eagla ort.
Tá mé an-ghránna, Níl mé?
Ná breathnú ar dom; ach éist liom. I rith an lae a bheidh tú ag fanacht anseo; ag
oíche is féidir leat siúl gach cearn den séipéal. Ach ná fág an séipéal trí lá
nó trí oíche.
Mbeadh tú a bheith caillte. Bheadh siad tú a mharú, agus ba chóir mé bás. "
Bhí sí i dteagmháil léi agus tógadh a ceann a fhreagairt air.
Bhí sé imithe.
Fuair sí í féin ina n-aonar uair amháin eile, meditating ar na focail seo uimhir uatha
beagnach monstrous na huaire, agus bhuail an fhuaim a ghuth, a bhí chomh hoarse fós
mar sin milis.
Ansin, scrúdaigh sí cille. Bhí sé ina seomra thart ar sé troigh cearnach,
le fuinneog bheag agus doras ar an eitleán beagán claonta ar an díon déanta
de chlocha cothrom.
Gutters go leor le figiúirí na n-ainmhithe chuma a bheidh ar lúbthachta síos timpeall uirthi, agus
síneadh a necks chun stare ag di tríd an fhuinneog.
Thar an imeall a díon meabhairbhraite sí an bharr na mílte simléar ba chúis leis
an deataigh de na tinte i bPáras a ardú faoi bhun a súile.
Tá radharc brónach don giofógach mbocht, ar foundling, dhaoradh chun báis, mar míshásta
créatúr, gan tír, gan teaghlaigh, gan hearthstone.
I láthair na huaire nuair a chuma ar an cumha a leithlisiú mar sin di níos mó
poignant ná riamh, bhraith sí ceann bearded agus hairy glide idir a lámha, ar
h knees.
Thosaigh sí ag (h alarmed gach rud anois) agus d'fhéach sé.
Ba é an gabhar bocht, an Djali lúfar, a bhí déanta ar a éalú tar éis di, ag an
Faoi láthair nuair a bhí curtha Quasimodo a bhriogáid eitilte Charmolue, agus a bhí
caresses lavishing ar a chosa le beagnach
uair an chloig d'am atá caite, gan a bheith in ann a bhuachan Sracfhéachaint.
The giofógach clúdaithe dó le póga. "Oh! Djali! "A dúirt sí," cé go bhfuil mé
dearmad a dhéanamh dhuit!
Agus mar sin tusa thinkest fós dom! Oh! Ní ealaín tu le ingrate! "
Ag an am céanna, amhail is dá mbeadh fhoirceannadh a shonrú ar láimh invisible an meáchan a bhí
repressed di Tears sa a croí le fada, thosaigh sí ag weep, agus, i gcomhréir
mar shreabh a deora, bhraith sí go léir go raibh
chuid is mó acrid agus searbh ina chumha imeacht leo.
Tráthnóna tháinig, cheap sí an oíche álainn ionas go ndearna sí an chuaird an
gailearaí ardaithe atá mórthimpeall an séipéal.
Thug sé di faoiseamh éigin, agus mar sin calma raibh an domhain le feiceáil nuair a fheictear ón
airde.
-LEABHAR NAOÚ. CAIBIDIL III.
Bodhar.
Ar an maidin seo a leanas, a bhraitear ar awaking sí, go raibh sí ina chodladh.
Seo an rud is astonished uatha di. Bhí sí chomh fada unaccustomed a chodladh!
Tá ghathaithe joyous an ghrian ag ardú isteach tríd an bhfuinneog agus di i dteagmháil léi a aghaidh.
Ag an am céanna leis an ghrian, beheld sí ag an fhuinneog réad a frightened
aici, an aghaidh trua Quasimodo.
Sí a súile dúnta go neamhdheonach arís, ach i vain; fancied sí go bhfaca sí fós
trí na clúdaigh rosy go masc GNOME, ar aon-eyed agus bearna-toothed.
Ansin, agus choinnigh sí a súile dúnta go fóill, chuala sí guth garbh rá, an-
go réidh, - "Bí nach bhfuil eagla.
Tá mé do chara.
Tháinig mé chun féachaint ar tú a chodladh. Ní chuireann sé Gortaítear tú má thagann mé a fheiceann tú
codlata, nach é? Cad a dhéanann sé difear a dhéanamh leat má tá mé
anseo nuair atá do shúile dúnta!
Anois tá mé ag dul. Fan, tá mé féin a chur taobh thiar den bhalla.
Is féidir leat do chuid súl oscailte arís. "
Bhí rud éigin níos plaintive ná na focail seo, agus go raibh an síneadh fada i
a bhí siad ag uttered. The giofógach, i bhfad i dteagmháil léi, d'oscail a súile.
Bhí sé, go deimhin, a thuilleadh ag an fhuinneog.
Chuaigh sí an oscailt, agus beheld the hunchback bocht crouching in uillinn an
balla, i dearcadh brónach agus d'éirigh as. A rinne sí iarracht a surmount na
repugnance a spreag sé í.
"Tar isteach," a dúirt sí leis go réidh.
Ó ghluaiseacht an giofógach na liopaí, shíl Quasimodo go raibh sí ag tiomáint air
amach; ansin d'ardaigh sé agus d'éirigh sé limping, go mall, le ceann drooping, gan fiú
daring a ardú go dtí an cailín óg a gaze iomlán an éadóchais.
"An bhfuil teacht," adeir sí, ach lean sé Retreat.
Ansin darted sí óna cille, a reachtáladh dó, agus grasped a lámh.
Ar mothú dteagmháil léi dó, trembled Quasimodo i ngach géag.
D'ardaigh sé a shúil suppliant, agus go bhfaca sí go raibh le rá aige ar ais chuig a
ráithe, a aghaidh ar fad beamed le háthas agus tenderness.
Rinne sí iarracht a dhéanamh dó dul isteach sa cille; ach lean sé fágtha ar an tairseach.
"Níl, níl," a dúirt sé, "nach dtéann an ulchabhán an nead an Lark."
Ansin crouched sí síos ar a couch gracefully, lena gabhar ina chodladh ar a cosa.
D'fhan an dá motionless do roinnt chuimhneacháin, a bhreithniú i Tost, sí chomh
cairde i bhfad, bhí sé ugliness sin i bhfad.
Gach nóiméad fuair sí amach roinnt deformity úr i Quasimodo.
Bhí a Sracfhéachaint ar a ghlúine thaistil ón cnag ar a ais ***, as a ais *** to
a chuid súl amháin.
Ní fhéadfadh sí a thuiscint dá haire go bhfuil a bheith chomh awkwardly aimseartha.
Ach ní raibh an oiread sin brón agus scaipeadh míne an oiread sin níos mó ná seo go léir, go raibh sí
Thosaigh a bheith réiteach dó.
Bhí sé ar an chéad duine a bhriseadh an tost. "Mar sin a bhí ag insint dom tú a thabhairt ar ais?"
A rinne sí comhartha dearfach an chinn, agus dúirt sé, "Is ea."
Thuig sé an tairiscint an ceann.
"! Faraoir" a dúirt sé, mar hesitating cé acu a chríochnú, "Tá mé - Tá mé bodhar."
"Fear na mBocht!" Exclaimed the Bohemian, le léiriú ar an trua kindly.
Thosaigh sé le aoibh gháire Faraor.
"Is dóigh leat go raibh go léir go raibh easpa mé, ní gá duit?
Sea, tá mé bodhar, is é sin an bealach a rinne mé. 'Tis Uafásach, nach bhfuil sé?
Tá tú álainn sin! "
Tá leagan i variant an fear sin wretched Chonaic as cuimse ar a chuid
ainnise, nach raibh sí an neart le rá focal.
Thairis sin, ní bheadh sé gur chuala di.
Lean sé ar aghaidh, - "Ná anuas tá mé mo ugliness mar atá ag an
am i láthair.
Nuair mé féin i gcomparáid le tú, is dóigh liom mór an trua an-mhór do féin, ollphéist míshásta droch-
go bhfuil mé! Inis dom, ní mór dom a thabhairt duit breathnú cosúil le Beast.
Tá tú, tá tú ga gréine, laghdú de drúcht, an t-amhrán de éan!
Tá mé rud éigin frightful, ní fear ná ainmhithe, níl a fhios agam cad, níos deacra, níos mó
trampled faoi chos, agus níos mó ná cloch méaróg unshapely! "
Ansin thosaigh sé ag gáire, agus go raibh an rud is gáire heartbreaking ar fud an domhain.
Lean sé air, - "Tá, tá mé bodhar; ach ní bheidh tú ag labhairt liom
ag gothaí, le comharthaí.
Tá mé ina mháistir atá ag cainteanna le liom sa tslí sin.
Agus ansin, beidh mé go han-luath a fhios do mian leo ó ghluaiseacht do liopaí, ó do
breathnú. "
"Bhuel!" Interposed sí le gáire, "inis dom cén fáth a shábháil tú dom."
Faire go géar sé di nuair a bhí sí ag labhairt.
"Tuigim," d'fhreagair sé.
"Tá tú ceist dom why shábháil agam duit. Tá tú dearmad ar a wretch iarracht
abduct tú oíche amháin, a wretch lena mbaineann a tugadh duit succor an lá dár gcionn ar
a n-pillory infamous.
Tá braon uisce agus an trua beag, - is é sin níos mó ná mar is féidir a íocfaidh mé le mo shaol.
Tá tú dearmad a dhéanamh go wretch; ach cuimhníonn sé é ".
D'éist sí leis le tenderness as cuimse.
A cuimilt snámh i súile an bellringer, ach ní raibh titim.
Dhealraigh sé go mbeadh sé ina saghas phointe onóra a choinneáil air.
"Éist," ath-sé, nuair a bhí sé a thuilleadh eagla go mbeadh an cuimilte éalú; "Is é ár
túir anseo tá an-ard, a bheadh fear ba cheart atá ag titim ó iad a bheith marbh roimh
íor na pábhála; nuair a bheidh sí le do thoil
leat a bheith acu dom titim, ní bheidh ort a utter fiú focal, beidh Sracfhéachaint leor. "
Ansin d'ardaigh sé. Míshásta mar a bhí an Bohemian, an eccentric
á aroused fós roinnt compassion i di.
Rinne sí dó shíniú chun fanacht. "Níl, níl," a dúirt sé; "Ní mór dom fanacht ró-
fada. Níl mé ag mo suaimhneas.
Tá sé amach as an trua nach mian leat dul amach do na súile.
Beidh mé ag dul go dtí áit éigin nuair is féidir liom a fheiceann tú gan do féachaint ar dom: beidh sé
níos fearr mar sin. "
Tharraing sé as a phóca le feadóg miotail beag.
"Anseo," a dúirt sé, "nuair a tá tú gá dom, nuair is mian leat mé a teacht, nuair nach mbeidh tú
bhraitheann horror feirm freisin ag an radharc na dom, feadóg seo a úsáid.
Is féidir liom a chloisteáil leis an fuaim. "
Atá leagtha sé an fheadóg ar an urlár agus theith.
-LEABHAR NAOÚ. CAIBIDIL IV.
Cré-earraí AGUS Crystal.
Lá lá ina dhiaidh sin. Socair de réir a chéile ar ais chuig an anam la
Esmeralda. Barrachas chumha, is cosúil níos mó ná an-áthas ar
rud foréigneach a mhaireann ach ama gearr.
Ní féidir leis an croí de dhéantús an duine fanacht fada i gceann extremity.
Bhí i gceist don giofógach an oiread sin, go raibh rud ar bith fágtha aici ach astonishment.
Le slándála, go raibh súil ar ais di.
Bhí sí taobh amuigh den pale na sochaí, lasmuigh de pale den saol, ach bhí sí
mothú doiléir sin nach bhféadfadh sé a bheith dodhéanta a thabhairt ar ais dó.
Bhí sí ar nós duine marbh, ba chóir a bhfuil sa chúlchiste an eochair do di tuama.
Bhraith sí na híomhánna uafásacha a bhí sí géarleanúint ar fad, de réir a chéile ag imeacht.
Bhí effaced hideous phantoms Gach an, Pierrat Torterue, Jacques Charmolue, as a
áireamh, go léir, fiú an sagart. Agus ansin, bhí Phoebus beo; go raibh sí cinnte
de, bhí sí le feiceáil air.
Chun a bhí go bhfuil an Phoebus bheith beo gach rud.
Tar éis sraith de suaití marfacha ar ceal a bhí gach rud laistigh di, go raibh sí
Fuair ach rud amháin slán ina anam, ceann sentiment, - grá aici don chaptaen.
Love Is cosúil le crann; sé shampla péacáin amach ann féin, cuireann a fhréamhacha amach go domhain trí
ár n-iomláine a bheith, agus is minic a leanann i dtreis greenly thar croí ina fhothrach.
Agus is é an pointe inexplicable faoi sé go bhfuil an níos dall paisean seo, is mó a
Tenacious bhfuil sé. Tá sé riamh níos soladach ná nuair a tá sé aon
chúis ann.
Ní raibh La Esmeralda smaoineamh ar an captaen gan bitterness, gan amhras.
Níl amhras bhí sé uafásach go bhfuil sé ceart go mbeadh sé chomh maith deceived; gur chóir dó
a chreid gur rud dodhéanta, go bhféadfadh sé a bheith cumadh de stab ndéileáiltear le
Ba mhaith léi a thug is míle saol dó.
Ach, tar éis an tsaoil, ní mór di a bheith ró-feargach leis ina leith; nár admhaigh sí a
coireachta? Fuarthas nach raibh sí, bean lag go raibh sí, céasadh?
An locht a bhí go hiomlán dá cuid.
Ba chóir go mbeadh cead aici tairní sí méar a bheith torn amach seachas den sórt sin focal a bheidh le
wrenched uaithi.
I mbeagán focal, más rud é go bhféadfadh sí ach aon uair amháin níos mó a fheiceáil Phoebus, ar feadh nóiméid amháin, ach focal amháin
a bheadh ag teastáil, breathnú amháin, d'fhonn undeceive air, a thabhairt ar ais.
Ní raibh sí amhras air.
Bhí iontas sí freisin ar rudaí uatha go leor, ag an timpiste of Phoebus ar
láithreacht ar an lá an aithrighe, ag an cailín óg lena raibh sé.
Bhí sí a dheirfiúr, gan amhras.
Míniú míréasúnta, ach tá sí féin sásta leis, mar gheall sí
is gá chun a chreidiúint go Phoebus grá di go fóill, agus grá a n-aonar.
Ní raibh sé é faoi mhionn léi?
Cad a bhí ag teastáil níos mó, simplí agus credulous mar go raibh sí?
Agus ansin, sa chás seo, nach raibh ag láithrithe i bhfad níos mó ná i gcoinne a
ina choinne?
Dá réir sin, fhan sí. Táthar ag súil sí.
Cuir in iúl dúinn go bhfuil an eaglais, séipéal go mór, atá timpeallaithe aici ar gach taobh,
atá cosanta di, rud a shábháil sí, bhí féin tranquillizer ceannasach.
An línte sollúnta an ailtireacht, an dearcadh reiligiúnach léir ar na cuspóirí a
timpeallaithe an cailín óg, na smaointe serene agus pious a theacht, mar a déarfá,
ó gach an pores na cloiche, beart dá réir aici gan a bheith faoi deara é.
The edifice fuaimeanna a bhí ag baint le benediction sin agus SOILSE den sórt sin, go
soothed siad seo a anam breoite.
The monotonous suairc an celebrants, na freagraí ar na daoine leis an sagart,
inarticulate uaireanta, uaireanta thunderous, an chomhchuí trembling na
péinteáilte fuinneoga, an t-orgán, bursting amach
cosúil le céad stoic, na trí belfries, portaireacht cosúil le beacha hives ollmhór,
go ceolfhoireann iomlán ar a teorantach scála gigantic, ag dul suas, anuas
incessantly as an guth de throng a
sin amháin clog, dulled a chuimhne, a samhlaíocht, a grief.
An bells, go háirithe, lulled di.
Bhí sé cosúil le rud éigin a chaillfidh maighnéadas cumhachtach mór na hionstraimí sin thar a
i dtonnta mór. Dá bhrí sin, fuair gach éirí léi níos calma,
análaithe níos fearr, níos lú pale.
I gcomhréir le dúnta di wounds isteach, blossomed a grásta agus áilleacht arís ar
a ghnúis, ach níos mó smaointeach, níos mó reposeful.
Bhí a carachtar ar ais chomh maith le h-iar, beagán fiú a gayety, a deas
pout, grá aici as a cuid gabhar, grá aici don amhránaíocht, a modesty.
Thóg sí cúram a ghléasadh féin ar maidin i gcúinne a cille ar eagla
D'fhéadfadh cuid áitritheoirí an áiléir chomharsanacht a fheiceáil tríd an fhuinneog.
Nuair a d'fhág an cumha a Phoebus a cuid ama, cheap an giofógach uaireanta de Quasimodo.
Bhí sé an banna aonair, an ceangal aonair, an t-aon chumarsáid a d'fhan le
aici le fir, leis an maireachtála.
Cailín trua! go raibh sí níos mó taobh amuigh den domhan ná Quasimodo.
Níor thuig sí i laghad, gur thug an cara aisteach a mbeidh deis aici.
Reproached sí í féin go minic ar feadh tréimhse nach mothú bhuíochas a ba chóir a gar di
súile, ach decidedly, nach bhféadfadh sí í féin a accustom chuig an bellringer bochta.
Bhí sé ró-ghránna.
Gur fhág sí an fheadóg a thug sé suite aici ar an talamh.
Ní raibh sé seo cosc ar Quasimodo ó bheith ag déanamh go láithreoidh sé ó am go ham i rith na
chéad cúpla lá.
Rinne sí léi is fearr gan dul ar leataobh le repugnance i bhfad ró-nuair a tháinig sé a thabhairt di
h ciseán forálacha nó di crúiscín uisce, ach meabhairbhraite he i gcónaí ar an
ghluaiseacht slightest den chineál seo, agus ansin tharraing sé brónach.
Nuair a tháinig sé i láthair na huaire nuair a bhí sí Djali caressing.
Sheas sé pensively le haghaidh roinnt nóiméad roimh an ghrúpa seo graceful an gabhar agus
the giofógach; ag deireanach a dúirt sé, shaking a cheann trom agus droch-déanta, -
"Is é mo misfortune go resemble mé fós ina fhear iomarca.
Ba mhaith liom a bheith go hiomlán ar Beast mar sin gabhar. "
Gazed sí air i iontas.
D'fhreagair sé go dtí an Sracfhéachaint, - "Oh! A fhios agam go maith cén fáth, "agus chuaigh sé ar ***úl.
Ar an ócáid eile sé é féin i láthair ag an doras na cille (a bhfuil sé riamh
isteach) i láthair na huaire nuair a bhí la Esmeralda amhránaíocht ar an sean ar bailéad Spáinnis, an
ar fhocail nach raibh sí a thuiscint, ach
a bhí lingered ina cluas toisc go raibh na mná lulled giofógach di a chodladh leis
nuair a bhí sí ina leanbh beag.
Ag an radharc den fhoirm sin villanous a rinne a chuma sin go tobann i
lár a cuid amhrán, shos an cailín óg le gesture ainneonach aláraim.
The bellringer míshásta thit ar a ghlúine ar an tairseach, agus fáiscthe a mhór,
lámha misshapen le haer suppliant. "Ó!" A dúirt sé, sorrowfully, "leanúint ar aghaidh, mé
implore tú, agus nach liom tiomáint ar ***úl. "
Ní raibh sí ag iarraidh pian air, agus arís leagan di, crith gach cearn.
Dhéanamh céim ar chéim, áfach, imithe a sceimhle, agus an toradh sí í féin go hiomlán
ar an aer mall agus lionn dubh a bhí sí ag canadh.
D'fhan sé ar a ghlúine leis na lámha fáiscthe, mar atá i urnaí, aireach, ar éigean
análaithe, seamaithe a S ar an giofógach a súile thar cionn.
Ar ócáid eile, tháinig sé chuici le haer awkward agus timid.
"Éist," a dúirt sé, le iarracht; "Caithfidh mé rud éigin a rá a thabhairt duit."
Rinne sí dó comhartha go raibh sí ag éisteacht.
Ansin thosaigh sé osna, oscail leath a liopaí, bhí an chuma ar feadh nóiméad a bheith ar an
pointe labhairt, ansin d'fhéach sé ar a arís, shook a cheann, agus tharraing sé siar go mall,
lena brow ina láimh, ag fágáil an giofógach stupefied.
I measc na personages grotesque sculptured ar an mballa, bhí ceann amháin a raibh sé ag
ceangailte go háirithe, agus a chuma air go minic a mhalartú amharc fraternal.
Nuair a chuala an giofógach ag rá dó é, -
"Oh! Níl fáth a bhfuil mé as cloch, is mian leat! "Ar maidin, ceann deireanach, bhí la Esmeralda
ar aghaidh go dtí imeall an díon, agus bhí sé ag breathnú isteach thar an aird Plás
díon de Saint-Jean le Rond.
Quasimodo bhí ina seasamh taobh thiar di. Bhí sé féin a chur sa phost sin i
D'fhonn an cailín óg spártha, a mhéid is féidir, an displeasure féachaint air.
Gach ag an am céanna thosaigh an giofógach, gleamed ar cuimilt agus ina splanc-áthas go comhuaineach sa dá
súile, knelt sí ar bruach an díon agus a leathnú a arm i dtreo an Áit
le anguish, exclaiming: "Phoebus! teacht!
teacht! focal, focal amháin in ainm na bhflaitheas!
Phoebus! Phoebus! "
Bhí a guth, a aghaidh, a gesture, rug sí duine iomlán an abairt heartrending na
fear longbhriste atá ag déanamh guais-chomhartha leis an árthach agus lúcháireach atá
amach i rith afar ga solas na gréine ar na spéire.
Quasimodo chlaon thar an Place, agus chonaic go bhfuil an cuspóir seo a tairisceana agus
Bhí paidir agonizing ina fhear óg, ina chaptaen, ar dathúil Cavalier gach glittering
leis an arm agus maisiúcháin, gothaí ar fud na
deireadh na Plás, agus saluting lena plume a bhean álainn a bhí miongháire ar a
uaidh a BALCÓIN.
Mar sin féin, ní raibh an t-oifigeach éisteacht leis an cailín míshásta ag glaoch air; bhí sé i bhfad ró-
ar ***úl. Ach chuala an fear bocht bodhar.
A sigh doimhin heaved a cíche; chas sé bhabhta; go raibh a chroí ata le
go léir na deora a bhí slogtha sé; a dhorn convulsively-clenched bhualadh i gcoinne
a cheann, agus nuair a tharraing sé iad a bhí ann a bunch na gruaige rua i ngach lámh.
The giofógach íocadh aon heed dó. Dúirt sé i guth íseal mar gnashed sé a
fiacla, -
"Damnation! É sin an rud amháin ba chóir a bheith cosúil le!
'Tis ach is gá chun a bheith dathúil ar an taobh amuigh! "
Idir an dá linn, d'fhan sí kneeling, agus cried le extraor-dinary agitation, - "Oh! ann
tá sé ag tuirlingt óna capall! Tá sé ar tí dul isteach go teach -! Phoebus! -
-Sé nach bhfuil éisteacht dom!
Phoebus -! Conas is é sin bean ghránna a labhairt dó ag an am céanna le liom!
Phoebus! Phoebus! "
An fear bodhar gazed ag di.
Thuig sé seo geamaireachtaí. Súl an bellringer bocht ar líonadh le
deora, ach lig sé titim none. Gach ag an am céanna tharraing sé di go réidh ag an
teorann a chum é.
Iompaigh sí bhabhta. Bhí ghlac sé aer tranquil; dúirt sé
h, - Ar mhaith "Ar mhaith leat a bheith acu dom a thabhairt dó
leat? "
Uttered sí caoin-áthas. "Oh! dul! hasten! reáchtáil! tapaidh! go captaen!
go captaen! air a thabhairt dom! Beidh mé grá agat as é! "
Fáiscthe sí a ghlúine.
Ní fhéadfadh sé a staonadh ó chroitheadh a cheann Faraor.
"Beidh mé dó a thabhairt duit," a dúirt sé, i nguth lag.
Ansin chas sé a cheann agus a plunged síos an staighre le dul chun cinn mór, stifling
le sobs.
Nuair a shroich sé an Plás, chonaic sé a thuilleadh rud ar bith ach amháin an capall dathúil hitched
ag an doras an tí Gondelaurier; bhí an captaen díreach isteach ann.
D'ardaigh sé a shúile go díon na heaglaise.
La Esmeralda bhí ann ar an láthair chéanna, ar an dearcadh céanna.
Rinne sé di comhartha brónach a bhfuil a cheann; ansin chuir sé a chuid ar ais i gcoinne ceann de na
poist cloiche an póirse Gondelaurier, rún daingean ag fanacht go dtí ba chóir an captaen
teacht amach.
Sa teach Gondelaurier bhí sé ar cheann de na laethanta sin mórthaispeántas a ghabhann roimh bainise.
Quasimodo beheld a lán daoine dul isteach, ach gan aon duine teacht amach.
Chaith sé Sracfhéachaint i dtreo an díon ó am go ham; nach raibh giofógach corraigh ar bith níos mó
ná é féin. A groom Tháinig agus unhitched na gcapall agus na
thug uirthi leis an cobhsaí den teach.
An lá ar fad a rith dá bhrí sin, Quasimodo ag a phost, la Esmeralda ar an díon,
Phoebus, gan amhras, ar na cosa de Fleur-de-Liosta.
Ag fad tháinig oíche, oíche moonless, oíche dorcha.
Quasimodo seasta a gaze i vain ar la Esmeralda; luath agus nach raibh sí níos mó ná
mbáine ndán an Twilight; ansin rud ar bith.
Bhí effaced Gach, bhí gach dubh.
Quasimodo beheld na fuinneoga tosaigh ó bhun go barr an Ard-Mhéara Gondelaurier
soilsithe; chonaic sé an casements eile sa Áit solas ceann ar cheann, chonaic sé freisin
múchfar iad leis an gceann deireanach an-, do fhan sé an tráthnóna ar fad ag a phost.
Ní raibh an t-oifigeach a thagann amach.
Nuair a bhí an ceann deireanach ar ais passers-by bhaile, nuair a fuinneoga de na tithe eile
Bhí múchfar, fágadh Quasimodo go hiomlán ina n-aonar, go hiomlán sa dorchadas.
Bhí ag an am sin gan aon lampaí sa chearnóg os Notre-Dame.
Idir an dá linn, d'fhan solas na fuinneoga an Ard-Mhéara Gondelaurier, fiú tar éis
meán oíche.
Quasimodo, motionless agus aireach, beheld a throng of bríomhar, pas Shadows damhsa
athwart the panes lán-daite péinteáilte.
Nach raibh sé bodhar, go mbeadh sé ag éisteacht níos mó agus níos distinctly, i gcomhréir le
an torann a fuair bás ar ***úl i bPáras codlata, le fuaim féasta, gáire, agus ceol i
an Ard-Mhéara Gondelaurier.
I dTreo 01:00 ar maidin, thosaigh an aíonna a ghlacadh a fhágáil.
Quasimodo, shrouded sa dorchadas faire orthu pas a fháil amach ar fad tríd an póirse
soilsithe le tóirsí.
Raibh aon cheann acu an captaen. Líonadh sé le smaointe brónach; ag amanna
bhreathnaigh sé suas san aer, cosúil le duine is weary de feithimh.
Scamaill dubh Mhór,, trom stróicthe, scoilt, crochadh cosúil le hammocks crape faoi bhun an starry
cruinneachán an oíche. Bheadh amháin a fhuaimnítear iad damháin alla '
gréasáin an cruinneachán na bhflaitheas.
I gceann de na chuimhneacháin beheld sé go tobann an fhuinneog fada ar an mbalcóin, a bhfuil a cloch
balustrade réamh-mheasta thuas a cheann, mysteriously oscailte.
An doras gloine lag thug trasdul chuig beirt daoine, agus dhún noiselessly taobh thiar
iad; bhí sé ina fear agus bean.
Ní raibh sé gan deacracht a d'éirigh Quasimodo sa aithint sa
fear an captaen dathúil, i an bhean an bhean óg a raibh le feiceáil aige fáilte a chur roimh
oifigeach ar maidin ó sin an-BALCÓIN.
Bhí an áit dorcha go foirfe, agus cuirtíní corcairdhearg dúbailte a bhí tar éis titim ar fud an
doras an nóiméad an-dúnta arís é, a cheadaítear aon solas chun teacht ar an BALCÓIN ó
an árasán.
An fear óg agus an cailín óg, sa mhéid go bhféadfaí ár fear bodhar breitheamh, gan éisteacht
ar cheann amháin de gcuid focal, bhí an chuma chun iad féin a thréigean le an-tairisceana tete-a-
tete.
Tá an cailín óg an chuma a bhfuil cead ag an oifigeach a dhéanamh beilt as a cuid dá
lámh, agus repulsed póg go réidh.
Quasimodo d'fhéach sé ar aghaidh ón thíos ag an radharc a bhí go léir taitneamhach níos mó a
finné toisc nach raibh sé i gceist a bheith le feiceáil.
Meabhraíodh sé leis an áilleacht bitterness sin, go sonas.
Tar éis an tsaoil, ní raibh nádúr balbh i gcomh bocht, agus a sensibility daonna, gach
go mailíseach contorted mar a bhí sé, quivered nach lú ná aon cheann eile.
Shíl sé an chuid olc a bhí leithroinnte Providence dó; an bhean
agus an pléisiúr an ghrá a bheadh, pas go deo roimh a shúile, agus go mba chóir dó
riamh aon ní a dhéanamh ach an Felicity daoine eile behold.
Ach go bhfuil cíos a chroí is sa radharc, go mingled a fearg le
fearg a bhí, an cumha ar cad a bheadh an giofógach ag fulaingt bhféadfadh sí a behold é.
Is fíor go raibh an oíche an-dorcha, go la Esmeralda, dá bhfanadh sí ag
a post (agus ní raibh aon amhras seo), a bhí i bhfad ar ***úl, agus go raibh sé ar fad go raibh sé
D'fhéadfaí é féin a dhéanamh chun idirdhealú a dhéanamh ar an mbalcóin an lovers.
Consoled seo dó. Idir an dá linn, d'fhás a gcuid comhrá níos mó agus níos
níos mó beoite.
An bhean óg chuma a bheidh entreating an t-oifigeach a iarraidh ar aon rud níos mó dá cuid.
Seo go léir d'fhéadfadh Quasimodo idirdhealú a dhéanamh ach amháin na lámha álainn fáiscthe, an
smiles mingled le deora, d'ordaigh an cailín óg amharc ar na réaltaí, na súile
an captaen ísliú ardently uirthi.
Fortunately, le haghaidh an cailín óg a bhí ag tosú chun seasamh in aghaidh ach feebly, an doras
D'oscail an mbalcóin go tobann arís agus Dáma sean-chosúil; an áilleacht an chuma
mearbhall, ghlac an t-oifigeach an aer displeasure, agus na trí siar.
A nóiméad ina dhiaidh sin, bhí capall champing a beagán faoi na porch, agus iontach
oifigeach, enveloped ina clóca oíche, a ritheadh roimh Quasimodo go tapa.
The bellringer cead dó dul ar an cúinne na sráide, agus ansin rith sé tar éis dó
le aclaíocht a moncaí-mhaith, shouting: "Hey there! captaen! "
An captaen stop.
"Cad é ba mhaith leis seo knave le liom?" A dúirt sé, ag teacht radharc tríd an ghruaim an
hipshot fhoirm a bhí ar siúl tar éis dó limping.
Idir an dá linn, bhí gafa Quasimodo suas leis, agus bhí grasped boldly a chapall ar
tsrian: "Lean mé, captaen; tá ceann anseo ar mian chun labhairt leat!
"! Cornemahom" grumbled Phoebus, "here'sa villanous; ruffled éan a mhaisiúil mé mé
feicthe áit éigin. Hola mháistir, beidh tú in iúl mo capall ar tsrian
ina n-aonar? "
"Captaen," d'fhreagair an fear bodhar, "nach bhfuil tú ag iarraidh orm a bhfuil sé?"
"Deirim libh a scaoileadh mo chapall," retorted Phoebus, mífhoighneach.
"Ciallaíonn Cad é an knave ag clinging chuig an tsrian de mo each?
An nglacann tú mo chapall ar feadh Gallows? "Quasimodo, i bhfad ó scaoileadh an tsrian,
ullmhaithe chun bhfeidhm air retrace a céimeanna.
In ann a thuiscint an captaen ar fhriotaíocht, hastened sé sin le rá dó, -
"Tar isteach, captaen, TIS 'bean atá ag fanacht leat."
Dúirt sé leis mar chuid d'iarracht: "A bhean a loves tú."
"A Rascal annamh!" Arsa an captaen, "atá cuí d'oibleagáid orm dul go dtí na mná go léir a
a bhfuil grá dom! nó a rá leo a dhéanamh.
Agus cad más rud é, de sheans, ba chóir di a resemble tú, aghaidh a thabhairt duit de owl screech-?
Abair leis an bhean a bhfuil chuir tú go bhfuil mé ar tí pósadh, agus go bhféadfadh sí dul chuig an
diabhal! "
"Éist," exclaimed Quasimodo, ag smaoineamh a shárú a leisce le focal, "teacht,
monseigneur! 'TIS the giofógach acu a fhios agat! "
Raibh focal seo, go deimhin, a tháirgeadh i bhfeidhm go mór ar Phoebus, ach ní den chineál a
atá an fear bodhar ag súil leis.
Beidh sé a mheabhrú go raibh éirithe as ár n-oifigeach a gallant le Fleur-de-Liosta
Bhí tarrtháil chuimhneacháin ar roinnt roimh dhaoradh Quasimodo an cailín ó na lámha
of Charmolue.
Ina dhiaidh sin, i ngach a chuairteanna chuig an Ard-Mhéara Gondelaurier thóg nach raibh sé cúram
a lua go bhean, an chuimhne a bhí acu, tar éis go léir, painful dó; agus ar a
taobh, ní raibh Fleur-de-Liosta measfar é a
polaiteach a insint dó go raibh an giofógach beo.
Mar sin, chreid Phoebus bochta "comhchosúla" a bheith marbh, agus go raibh caite in aghaidh na míosa nó dhó
ós rud é a báis.
Cuir in iúl dúinn gur le haghaidh an chuimhneacháin beaga anuas bhí an captaen machnamh ar an
dorchadas as cuimse ar an oíche, an ugliness osnádúrtha, an guth sepulchral
an teachtaire aisteach; go raibh sé am atá thart
meán oíche; gur thréig an tsráid, amhail ar an oíche nuair a bhí an manach surly
accosted air; agus go raibh a chapall snorted mar a bhí sé ag Quasimodo.
"An giofógach!" Exclaimed sé, beagnach scanraithe.
"Féach anseo, an bhfuil tú ag teacht ó fud an domhain eile?"
Agus a leagtar sé a lámh ar an hilt a Dagger.
"Quick, mear," a dúirt an fear bodhar, ag iarraidh a tharraingt ar an capall chomh maith; "seo
bhealach! "
Dhéileáil Phoebus dó tús bríomhar sa chíche.
Súl Quasimodo ar flashed. Rinne sé tairiscint a fling é féin ar an
captaen.
Ansin tharraing sé féin suas stiffly agus dúirt sé, - "Oh! cé chomh sásta go bhfuil tú go bhfuil roinnt amháin a
Is breá leat! "Chuir sé béim ar na focail" cuid amháin, "agus
loosing an capall an tsrian, -
"Begone!" Phoebus spurred ar i ngach swearing haste,.
Quasimodo faire air imíonn siad i shades na sráide.
"! Oh" a dúirt an fear bocht bodhra, i guth an-íseal; "chun diúltú sin!"
He ataifeadadh Notre-Dame, solas a lampa agus climbed chuig an túr arís.
The giofógach bhí fós san áit chéanna, mar a bhí ceaptha a sé.
Eitil sí le freastal air chomh fada amach mar d'fhéadfadh sí a fheiceáil dó.
"Aonair!" Adeir sí, clasping a lámha álainn sorrowfully.
"Ní raibh mé in ann teacht air," a dúirt Quasimodo coldly.
"Ba chóir duit a bheith waited na hoíche ar fad," a dúirt sí go feargach.
Chonaic sé di chomhartha dea wrath, agus thuig údar gearáin.
"Beidh mé bréag dó fanacht ar feadh níos fearr i am eile," a dúirt sé, dropping a cheann.
"Begone!" A dúirt sí leis. D'fhág sé aici.
Bhí sí míshásta leis.
Fearr sé mí-úsáid a bheith aici air seachas a bheith acu afflicted di.
Bhí an phian go léir a Choimeád sé leis féin. Ón lá sin amach, an giofógach thuilleadh
Chonaic air.
Scoir sé de teacht chun di cille. Ag an chuid is mó ghabh sí ó am go chéile
glimpse ag an gcruinniú mullaigh an túir, ar aghaidh a thabhairt ar bellringer ar iompú Faraor di.
Ach chomh luath agus is braite sí é, imithe sé.
Ní mór dúinn a admháil nach raibh sí i bhfad grieved leis an easpa deonach ar thaobh
the hunchback bochta.
Ag bun a croí go raibh sí buíoch dó chun é.
Thairis sin, ní raibh Quasimodo mheabhlaireachta féin ar an bpointe.
Chonaic sí a thuilleadh leis, ach mhothaigh sí i láthair a genius go maith faoi di.
Bhí a cuid athlíonta forálacha ag láimh le linn di slumbers dofheicthe.
Maidin amháin fuair sí Cage na n-éan ar a fhuinneog.
Bhí píosa dealbhóireachta thuas a fuinneog a eagla uirthi.
Bhí sí léirithe seo níos mó ná uair amháin i láthair le Quasimodo.
Maidin amháin, le haghaidh na rudaí seo ar fad a tharla ar an oíche, chonaic sí a thuilleadh é, bhí sé
briste.
Ní mór don duine a bhí climbed a thabhairt suas go dtí snoíodóireacht bhfuil mhisneach a shaol.
Uaireanta, sa tráthnóna, chuala sí guth, folaithe faoi bhun an scáileán gaoithe
an túr clog, ag canadh brónach, amhrán aisteach, mar cé a lull di a chodladh.
Bhí unrhymed na línte, mar shampla duine bodhar is féidir a dhéanamh.
Ne pas la regarde figiúr, Jeune fille, regarde le Coeur.
Le Coeur d'un beau jeune homme est souvent difforme.
Il ya des coeurs ou l'amour ne se pas a chaomhnú.
Jeune fille, n'est pas beau Íomhá Réamhamhairc de sapin, N'est pas beau comme le peuplier,
Mais il garde mac l'hiver feuillage.
Helas! de quoi Bon bhainfeadh cela? Ce n'est pas beau Qui a d'etre tort;
La beaute n'aime QUE la beaute, Avril tourne le tascanna a Janvier.
La beaute est parfaite, La beaute peut tout,
La beaute est la seule n'existe pas roghnaigh Qui le Demi.
Le corbeau ne vole QUE le jour, Le hibou ne la nuit vole QUE,
Íomhá Réamhamhairc de la nuit cygne vole Íomhá Réamhamhairc de et jour .*
* Féach nach bhfuil ag an duine, cailín óg, féach ar an croí.
Is é an croí an fear óg dathúil deformed go minic.
Tá gcroí nach bhfuil ina ghrá a choinneáil.
Cailín óg, nach bhfuil an péine álainn; nach bhfuil sé cosúil leis an poibleog álainn, ach tá sé
Coinníonn a duilliúr sa gheimhreadh.
Alas! Cad é a úsáid ag rá gur?
Sin nach bhfuil álainn bhfuil aon cheart a bheith ann; áilleacht Is breá ach áilleacht; Aibreán
casadh ar ais ar an Eanáir.
Tá áilleacht foirfe, is féidir áilleacht gach ní a dhéanamh, tá áilleacht an rud amháin a dhéanann
Ní ann ag leath.
Cuileoga The Raven ach amháin ag an lae cuileoga, an ulchabháin ach amháin trí oíche cuileoga, an eala de ló agus de réir
oíche. Maidin amháin, ar awaking, chonaic sí ar a
dhá fhuinneog vases líonadh le bláthanna.
Amháin a bhí ina vása an-álainn agus an-iontach ach scáinte na gloine.
Gur cheadaigh sé an t-uisce a bhí sé líonadh chun éalú, agus na bláthanna
ina raibh sé bhí withered.
Bhí an ceann eile ar phota cré-earraí, garbh agus coitianta, ach bhí a chaomhnú go léir a
uisce, agus a d'fhan bláthanna úra agus corcairdhearg.
Níl a fhios agam cé acu a bhí déanta air go hintinneach, ach La Esmeralda tharla an
agus chaith sé faded nosegay gach lá ar fad ar a chíche.
An lá sin ní raibh sí ag éisteacht leis an guth ag canadh sa túr.
Trioblóideacha sí í féin an-beag faoi.
A rith sí lá i caressing Djali, i faire ar an doras an Gondelaurier
teach, i labhairt di féin faoi Phoebus, agus i mionú suas a arán don
fáinleoga.
Gur scoir sí go hiomlán a fheiceáil nó a chloisteáil Quasimodo.
The bellringer droch-chuma a bheith imithe as an séipéal.
Oíche amháin, mar sin féin, nuair nach raibh sí ina chodladh, ach bhí ag smaoineamh ar a dathúil
captaen, chuala sí rud éigin in aice léi análaithe cille.
D'ardaigh sí i aláraim, agus chonaic an solas na gealaí, mais shapeless atá suite ar fud na h
doras ar an taobh amuigh. Bhí sé ina chodladh Quasimodo ann ar an
clocha.
-LEABHAR NAOÚ. CAIBIDIL V.
An eochair do DORAS RED.
Idir an dá linn, bhí an eolas poiblí saorga the archdeacon an modh miraculous i
a raibh an giofógach shábháil. Nuair a d'fhoghlaim sé é, ní raibh a fhios aige cad a
mothaithe a bhí.
Bhí sé féin réitithe chun báis ar la Esmeralda.
Sa an ní sin bhí sé tranquil; bhí bainte amach aige ag bun ag fulaingt pearsanta.
Is féidir leis an croí daonna (Dora Claude bhí meditated ar na hábhair sin) iontu ach
méid áirithe an éadóchais.
Nuair a bhíonn an spúinse sáithithe, féadfaidh an fharraige pas thar sé gan cúis le titim aonair
níos mó dul isteach air.
Anois, le la Esmeralda marbh, bhí sáithithe the spúinse, a bhí go léir ag an deireadh ar an domhain le haghaidh
Dom Claude.
Ach le mothú go raibh sí beo, agus Phoebus chomh maith, a chiallaigh go tortures, gcás suaití,
roghanna eile, saol, a bhí ag tosú arís. Agus bhí Claude weary seo go léir.
Nuair a chuala sé an scéal, stopfar sé é féin ina chillín sa chlabhstra.
He chuma ná ag na cruinnithe den chaibidil ná ag na seirbhísí.
Dhún sé a chuid doras in aghaidh gach, fiú amháin i gcoinne an easpag.
D'fhan sé dá bhrí sin immured le haghaidh roinnt seachtainí. Chreid sé go raibh a bheith tinn.
Agus mar sin bhí sé, i ndáiríre.
Cad a rinne dó a bheith ag stoptar dá bhrí sin suas? Le go raibh an méid smaointe an fear trua
mhaíomh? An raibh a thabhairt he cath deiridh ar a
paisean formidable?
An raibh concocting sé plean deiridh báis as a cuid agus perdition dó féin?
A Jehan, a dheartháir chothaímid, a linbh mhillte, tháinig uair amháin ar a doras,
knocked, swore, entreated, thug a ainm a leath scór de uaire.
Ní raibh Claude oscailt.
Éirigh leis ann lá ar fad lena chuid gar aghaidh chuig an panes a fhuinneog.
Ón fhuinneog, atá suite sa chlabhstra, d'fhéadfadh sé a fheiceáil seomra la Esmeralda ar.
Chonaic sé go minic féin lena gabhar, uaireanta le Quasimodo.
Dúirt sé an attentions beag an fear gránna bodhar, a chách géilleadh, a íogair
agus bealaí submissive leis an giofógach.
Chuimhnigh sé, do bhí air chuimhne maith, agus cuimhne go bhfuil an tormentor an éad, bhí sé
Chuimhnigh an cuma uimhir uatha an bellringer, Bent ar an rinceoir dhroim
tráthnóna áirithe.
D'iarr sé é féin a d'fhéadfadh a bheith impelled Quasimodo ghluaiste a shábháil.
Bhí sé ina fhinné le míle radharc beag idir an giofógach agus an fear bodhar,
the geamaireachtaí de sin, féachaint air ó i bhfad agus ag trácht ar a paisean, bhí an chuma
an-tairisceana dó.
Distrusted sé an capriciousness na mban.
Ansin mhothaigh sé éad a riamh d'fhéadfadh sé a bheith chreid mhúscailt is féidir
laistigh dó, de éad a dhéanamh dó le náire agus fearg redden: "One
d'fhéadfadh condone an captaen, ach tá an ceann seo! "
Shíl sé seo isteach dó. Oíche a bhí frightful.
Chomh luath agus a d'fhoghlaim sé go raibh an giofógach beo, na smaointe fuar specter agus tuama
Bhí géarleanúint a dó ar feadh lá ar fad vanished, agus an flesh ar ais chuig goad
dó.
Chas sé agus a lúbtar ar a couch ag an cheap go raibh an inghean dorcha-craiceann sin a
in aice leis.
Gach oíche ionadaíocht a shamhlaíocht delirious la Esmeralda dó i ngach ceann de
dearcadh ba chúis is mó dá chuid fola a fhiuchadh.
Beheld sé di sínte amach ar an captaen poniarded, dhún a súile, a
scornach lom álainn clúdaithe le fuil Phoebus an, ag an am an bliss
nuair a bhí imprinted the archdeacon ar a
Bhí Bhraith liopaí pale go póg a bhfuil a sruthán an cailín míshásta, cé go leath marbh,.
Beheld sé í,, stripped arís trí na lámha Savage an torturers, a thugann deis
agus arbh fhéidir iad a chur faoi iamh sa tosaithe lena scriú iarainn, léi ar scór beag bídeach, a
cos chothromú íogair, a glúin bán agus Supple.
Arís beheld sé go glúine a d'fhan ina aonar Eabhair lasmuigh de Uafásach Torterue ar
gaireas.
, Sa phictiúr Ar deireadh sé an cailín óg ina aistriú, leis an rópa thart ar a mhuineál,
guaillí lom, cosa lom, beagnach nude, mar a bhí le feiceáil sé í ar an lá seo caite.
Tá na híomhánna de voluptuousness a rinneadh air a dhorn clench, agus shiver reáchtáil in éineacht
a spine.
Oíche amháin, i measc daoine eile, téite siad chomh cruelly a mhaighdean agus sagartúil fola, go
giotán sé a pillow, léim as a leaba, flung ar surplice thar a léine, agus
d'fhág sé a cille, lampa ar láimh, leath naked, fiáin, a shúile aflame.
Bhí a fhios aige i gcás go bhfaighidh an eochair chun an doras dearg, a bhfuil baint acu an chlabhstra leis an
eaglais, agus bhí sé i gcónaí mar gheall air, mar atá a fhios ag an léitheoir, an eochair an staighre
as a dtiocfaidh na túir.
-LEABHAR NAOÚ. CAIBIDIL VI.
LEANÚINT AR AN EOCHAIR AN DORAS RED.
An oíche sin, bhí tar éis titim ina chodladh la Esmeralda ina cille, atá lán de oblivion, an dóchais, agus
na smaointe milis.
Go raibh sí ina gcodladh cheana féin ar feadh tamaill, dreaming mar i gcónaí, ar Phoebus, nuair a
chuma a chuala sí di go torann in aice léi.
Chodail sí go héadrom and uneasily, an codladh ar éan; ar rud ar bith ach ní bhíonn ach waked di.
D'oscail sí a súile. An oíche a bhí an-dorcha.
Mar sin féin, chonaic sí figiúr gazing ag sí tríd an bhfuinneog; lampa solas suas
apparition seo.
An nóiméad a chonaic an figiúr go raibh sé meabhairbhraite la Esmeralda, shéid sé amach na
lampa.
Ach go raibh an cailín óg t-am a ghabháil le léargas ar sé; a súile dúnta arís le
terror. "Ó!" A dúirt sí i nguth faint, "an
sagart! "
Gach h unhappiness anuas tháinig ar ais chuig a flash of lightning nós.
Thit sí ar ais ar a leaba, fuaraithe.
A nóiméad níos déanaí gur bhraith sí i dteagmháil lena chéile chomh maith a corp a rinne sí shudder ionas go mbeidh sí
straightened í féin suas i staidiúir suí, leathan awake and furious.
An sagart a bhí i thit díreach in aice léi.
Encircled sé di leis an dá arm. Rinne sí iarracht scream agus d'fhéadfadh sé nach bhfuil.
"Begone, ollphéist! assassin begone! "a dúirt sí, i nguth a bhí íseal agus
crith le fearg agus terror.
"Trócaire! trócaire! "murmured an sagart, brú a liopaí di ghualainn.
Ghabh sí a cheann maol ag a iarsma na gruaige agus iarracht chun a chur ar ceal sá póga
mar cé go raibh siad bites.
"Trócaire!" Arís agus arís eile an fear trua. "Tá Má tá tú ach bhí a fhios cad mo ghrá duit!
'Tis tine, luaidhe leáite, míle daggers i mo chroí. "
Stop sí a dhá airm a bhfuil fórsa superhuman.
"Lig dom dul," a dúirt sí, "nó beidh mé spit i d'aghaidh!"
Scaoileadh sé í.
"Vilify dom, stailc dom, a bheith mailíseach! An bhfuil cad a bheidh agat!
Ach déan trócaire! Is breá liom! "Ansin bhuail sí é leis an Fury ar
leanbh.
Rinne sí a lámha álainn righin a bruise a aghaidh.
"Begone, Demon!" "Grá dom! mepity grá! "adeir an droch-
sagart ar ais di blows le caresses.
Gach ag an am céanna bhraith sí níos láidre ná í féin dó.
"Ní mór go mbeadh deireadh a chur le seo!" A dúirt sé, gnashing a fhiacla.
Bhí conquered sí, i palpitating a airm, agus faoina chumhacht.
Bhraith sí lámh ainrianta thar a rachaidh ar seachrán. Rinne sí iarracht seo caite, agus thosaigh sé ag caoin:
"Cabhair!
Cabhair! A vampire! ina vampire! "
Ní dhéanfaidh aon ní tháinig. Djali ina n-aonar agus bhí awake bleating le
anguish.
"Hush!", Arsa an sagart panting. Gach ag an am céanna, mar atá sí ag streachailt agus crawled
ar an urlár, tháinig an giofógach lámh i dteagmháil le rud éigin a fuar agus miotail-lic-
go raibh sé an fheadóg Quasimodo.
Ghabh sí sé le dóchas thonnach, ardaigh sé a liopaí agus blew leis na
neart gur fhág sí. Thug an fheadóg fuaim Piercing soiléir,.
"Cad é sin?", Arsa an sagart.
Beagnach ar an toirt céanna bhraith sé é féin a ardaíodh le lámh vigorous.
Bhí na cille dorcha; nach bhféadfadh sé idirdhealú soiléir cé go raibh sé go raibh air sin; ach
chuala sé fiacla chattering le rage, agus ní raibh ach dóthain solais scaipthe
i measc na gloom chun ligean dó a féach thuas a cheann an lann de scian mhór.
An sagart fancied a bhraitear sé an bhfoirm Quasimodo.
Ghlac sé leis go bhféadfadh sé a bheith aon duine ach tá sé.
Chuimhnigh sé go bhfuil ***úil, mar a tháinig sé, thar bundle bhí sínte a
ar fud an doras ar an taobh amuigh. Ach, ní mar an núíosach rinne utter focal,
Ní raibh a fhios aige cad a cheapann.
Flung sé é féin ar an lámh a bhí an scian, ag caoineadh: "! Quasimodo"
Dearmad sé, ag an am an anacair, go raibh Quasimodo bodhar.
I twinkling, bhí gcuifear an sagart agus glúine leaden rested ar a cíche.
Ón rian uilleach na glúine aithin sé Quasimodo; ach an méid a bhí le bheith
dhéanamh? D'fhéadfadh sé a dhéanamh ar an gcaoi a aithint eile air? an dorchadais a rinneadh an fear bodhar
dall.
Bhí chaill sé. An cailín óg, pitiless mar enraged
tigress, ní raibh idirghabháil a shábháil dó. An scian a bhí ag teacht a cheann, an
am a bhí ríthábhachtach.
Gach ag an am céanna, ba chosúil lena adversary stricken leis an leisce.
"Ní fhuil ar a!" A dúirt sé i nguth leamh. Bhí sé, i ndáiríre, tá guth Quasimodo.
Ansin mhothaigh an sagart a lámh mhór dó dragging chéad troigh as an cille; bhí sé
ann go raibh sé go bás. Fortunately as dó, d'ardaigh an ghealach ina
cúpla nóiméad roimh.
Nuair a thug siad tríd an doras na cille, thit a pale roic ar an
countenance sagart an.
Quasimodo fhéach iomlán air in aghaidh, ar crith urghabhadh dó, agus scaoileadh sé an
sagart agus shrank ar ais.
The giofógach, bhí dul chun cinn atá ar an tairseach a cille, beheld le iontas
a róil athrú go tobann. Bhí sé anois ar an sagart a menaced,
Quasimodo a raibh an suppliant.
An sagart, a bhí mór an fear bodhar le gothaí of wrath agus gan údar gearáin,
a rinneadh an dara comhartha foréigneach dul ar scor.
An fear bodhar thit a cheann, agus ansin tháinig sé féin agus knelt ag an giofógach an doras, -
"Monseigneur," a dúirt sé, in uaigh agus d'éirigh guth, "beidh leat a dhéanamh ar fad go bhfuil tú
le do thoil ina dhiaidh sin, ach mé a mharú chéad uair. "
Mar sin, ag rá, chuir sé a scian leis an sagart.
An sagart, in aice leis féin, a bhí ar tí é a breith air.
Ach bhí an cailín óg níos tapúla ná mar a; wrenched sí an scian ó lámha Quasimodo ar
and pléasctha isteach i gáire frantic, - "Cur Chuige," a dúirt sí leis an sagart.
Tionóladh lann sí an-ard.
D'fhan an sagart undecided. Mbeadh sí bhuail cinnte dó.
Ansin dúirt sí le léiriú pitiless, go maith ar an eolas go raibh sí ar tí Pierce an
croí sagart ar a bhfuil na mílte dearg-te iarainn, -
"Ah! Tá a fhios agam nach bhfuil Phoebus marbh! "
Thiontaigh an sagart Quasimodo ar an urlár le cic, agus, quivering le
buile, darted ar ais faoi cruinneachán an staighre.
Nuair a bhí sé imithe, roghnaíodh Quasimodo suas an fheadóg a raibh ach an giofógach shábháil.
"Bhí sé ag fáil meirgeach," a dúirt sé, mar a thug sé é ar ais chuig a; ansin d'fhág sé í
ina n-aonar.
An cailín óg, go domhain agitated leis an radharc fhoréigneach, thit ar ais ídithe ar a
leaba, agus thosaigh sob agus weep. Bhí a bhí ag éirí gruama spéire arís.
Bhí groped an sagart a bhealach ar ais go dtí ina chillín.
Socraíodh sé. Dom Claude bhí éad Quasimodo!
Arís agus arís eile sé le haer mhachnamhach chuid focal marfach: "Ní féidir aon duine a bheith aici."