Tip:
Highlight text to annotate it
X
CAIBIDIL XIV Cuid 2 AN SCAOILEADH SAOR
Miriam shuddered. Tharraing sí dó go di; brúite sí dó di
***; phóg sí é agus phóg air. Chuir sé faoi bhráid, ach bhí sé chéasadh.
Ní fhéadfadh sí póg a agony.
Gur fhan ina n-aonar agus eatarthu. Phóg sí a aghaidh, agus roused a fhuil,
cé go raibh a anam writhing seachas leis an agony an bháis.
Agus phóg sí é agus fingered a chorp, go dtí ar deireadh, mothú mbeadh sé ag dul buile, sé
fuair amach as di. Ní raibh sé cad a bhí sé díreach ansin - ní
sin.
Agus cheap sí go raibh sí soothed air agus déanta go maith air.
Tháinig Nollaig, agus roinnt sneachta. D'fhan sé sa bhaile go léir an am céanna anois.
Nach raibh siad in acmhainn altra.
Annie tháinig chun aire a thabhairt dá máthair; an altra pharóiste, a bhfuil grá acu, a tháinig i
maidin agus tráthnóna. Paul roinnte an altranais le Annie.
Go minic, sa tráthnóna, nuair a bhí cairde sa chistin leo, gáire siad go léir
le chéile agus chroith le gáire. Bhí sé imoibriú.
Paul bhí chomh comical, bhí Annie amhlaidh quaint.
An páirtí ar fad till adeir siad ag gáire, ag iarraidh a subdue an fhuaim.
Agus Mrs Morel, atá suite ina n-aonar sa dorchadas éisteacht leo, agus i measc a bitterness bhí
mothú ar fhaoiseamh.
Ansin, bheadh Paul dul thuas staighre gingerly, guiltily, chun féachaint an raibh chuala sí.
"Déanfar mé a thabhairt duit roinnt bainne?" D'iarr sé. "Is beag," d'fhreagair sí plaintively.
Agus bheadh sé a chur ar roinnt uisce a bhfuil sé, agus mar sin nár chóir é a chothú.
Ach Thaitin sé léi níos mó ná a shaol féin. Bhí sí morphia gach oíche, agus a croidhe
fuair fitful.
Annie slept in aice léi. Bheadh Paul dul sa luath ar maidin, nuair a
a dheirfiúr fuair suas. Bhí a mháthair amú agus beagnach ashen i
ar maidin leis an morphia.
Níos Dorcha agus níos dorcha, d'fhás a súile, gach dalta, leis an chéasta.
Ar maidin bhí an weariness agus pian i bhfad ró-a sheasamh.
Ach ní fhéadfadh sí - ní bheadh - weep, nó fiú gearán a dhéanamh i bhfad.
"Chodail tú le beagán níos déanaí ar maidin, ceann beag," a bheadh sé ag rá léi.
"An bhfaca mé?" Fhreagair sí, le weariness fretful.
"Is ea;. Tá sé beagnach 8:00" Sheas sé ag féachaint amach an fhuinneog.
An tír ar fad a bhí gruama agus pallid faoin sneachta.
Ansin mhothaigh sé í buille. Bhí stróc láidir agus ceann lag,
cosúil le fuaim agus a macalla.
Bhí ceaptha go dtí betoken an deireadh. Lig sí dó bhraitheann sí láimhe, a fhios agam cad é
Theastaigh. Uaireanta, d'fhéach siad i ngach ceann eile ar na súile.
Ansin chuma siad beagnach comhaontú a dhéanamh.
Bhí sé beagnach mar má bhí aontú sé bás freisin.
Ach ní raibh sí ag toiliú go bás; ní bheadh sí.
Bhí amú a corp go dtí blúire de fuinseog. Bhí a súile dorcha agus go hiomlán ar chéasadh.
"Ní féidir leat rud éigin a thabhairt di deireadh a chur leis é?" D'iarr sé ar an dochtúir ag deireanach.
Ach Chroith an dochtúir a cheann. "Ní féidir léi seo caite lá go leor anois, an tUasal Morel,"
a dúirt sé.
Paul taobh istigh chuaigh. "Ní féidir liom iompróidh sé i bhfad níos faide; déanfaidh muid go léir
dul buile, "a dúirt Annie. An dá shuigh síos go dtí bricfeasta.
"Go agus suí lena cé go bhfuil muid ag bricfeasta, Minnie," a dúirt Annie.
Ach bhí eagla an cailín. Paul chuaigh tríd na tíre, tríd an
coillte, thar an sneachta.
Chonaic sé na marcanna na coiníní agus éin sa sneachta bán.
Wandered sé agus míle míle. A tháinig luí na gréine toiteach dearg ar mall,
painfully, lingering.
Shíl sé go mbeadh sí bás an lá sin. Bhí asal a tháinig suas dó níos mó ná
an sneachta ag an adhmaid ar imeall, agus a chur ar a ceann ina choinne a chinneadh, agus ***úil leis
taobh leis.
Chuir sé a lámha thart ar an asal ar mhuineál, agus stroked a leicne i gcoinne a chluasa.
A mháthair, adh, a bhí fós beo, agus a chuaigh a béal crua grimly, a súile d'
chéasadh dorcha maireachtála amháin.
Bhí sé beagnach Nollag; ní raibh sneachta níos mó.
Annie agus bhraith sé amhail is dá mba d'fhéadfadh siad dul ar nach bhfuil níos mó.
Fós bhí a súile dorcha beo.
Morel, adh agus eagla, scriosta féin.
Uaireanta mbeadh sé ag dul isteach sa seomra bhreoiteachta agus breathnú ar a.
Ansin tacaíocht sé amach, bewildered.
Choinnigh sí a shealbhú ar an saol go fóill. Bhí an mianadóirí amach ar stailc, agus
ar ais sa choicís nó mar sin roimh Nollaig.
Minnie chuaigh thuas staighre leis an cupán-bheathú.
Bhí sé dhá lá tar éis na fir isteach "An bhfuil na fir ag rá a lámha a
tinn, Minnie? "D'iarr sí, i an guth, faint querulous nach mbeadh a thabhairt isteach
Sheas ionadh Minnie.
"Ní mar a fhios agam de, Mrs Morel," fhreagair sí.
"Ach beidh mé geall go bhfuil siad tinn," a dúirt an bhean ag fáil bháis, mar a bhog sí a ceann a bhfuil
sigh weariness.
"Ach, ar aon chuma, beidh a bheith ann rud éigin a cheannach sa leis an tseachtain seo."
Nach bhfuil an rud a rinne sí in iúl duillín.
"Beidh rudaí a pit Do athar ag iarraidh go maith mhaistíní, Annie," a dúirt sí, nuair a bhí na fir
ag dul ar ais ag obair. "Ná bac ort faoi sin, mo daor,"
Dúirt Annie.
Oíche amháin Annie agus Paul bhí ina n-aonar. Altra a bhí thuas staighre.
"Beidh sí beo thar na Nollag," a dúirt Annie. Bhí siad an dá iomlán de horror.
"Ní bheidh sí," d'fhreagair sé grimly.
"S'll mé thabhairt di morphia." "Cé acu?" A dúirt Annie.
"Gach a tháinig ó Sheffield," a dúirt Pól. "Ay -! A dhéanamh" a dúirt Annie.
An lá dár gcionn bhí sé ag péinteáil sa seomra leapa.
Chuma sí a bheith ina chodladh. Sheas sé go bog ar gcúl agus ar aghaidh ag
a phéinteáil.
Go tobann wailed a guth beag: "Ná siúl faoi, Paul."
D'fhéach sé timpeall. Bhí a súile, cosúil le boilgeoga dorcha ina aghaidh,
a bhí á lorg ag dó.
"Níl, mo daor," a dúirt sé go réidh. Snáithín eile chuma a Léim ina chroí.
An tráthnóna sin go léir a fuair sé an pills morphia bhí, agus thóg iad thíos staighre.
Cúramach le brúite sé iad a púdar.
"Cad é atá tú?" A dúirt Annie. "S'll mé 'em ina bainne oíche."
Ansin gáire an bheirt acu le chéile cosúil le beirt pháistí gcomhcheilg.
Ar bharr a n-uafás ar fad flicked sanity beag seo.
Níor tháinig banaltra an oíche sin a réiteach Mrs Morel síos.
Paul chuaigh suas leis an bainne te i gcupán bheathú-.
Bhí sé 09:00.
Bhí sí tógadh suas i leaba, agus chuir sé an bheathú-cupán idir a liopaí go mbeadh sé ag
d'éag a shábháil ó aon ghortú.
Thóg sí sip, ansin a chur ar an sconna ar an cupán ar ***úl agus d'fhéach sé air lena dorcha,
súile wondering. D'fhéach sé ar a.
"Ó, É sé searbh, Paul!" A dúirt sí, ag déanamh grimace beag.
"It'sa dréacht nua a thug an dochtúir codlata dom ar do shon," a dúirt sé.
"Shíl sé go mbeadh sé a fhágann tú i stát den sórt sin ar maidin."
"Agus tá súil agam nach mbeidh sé," a dúirt sí, cosúil le leanbh.
Ól sí roinnt níos mó de na bainne.
"Ach IS é horrid!" A dúirt sí. Chonaic sé a méar lag thar an cupán, a
liopaí a dhéanamh bogadh beag. "Tá a fhios agam - tasted liom é," a dúirt sé.
"Ach beidh mé a thabhairt duit roinnt bainne glan ina dhiaidh sin."
"I mo thuairimse, mar sin," a dúirt sí, agus chuaigh sí ar aghaidh leis an dréacht.
Bhí sí umhal dó cosúil le leanbh.
Smaoinigh sé dá mbeadh a fhios aici. Chonaic sé a scornach amú bocht ag gluaiseacht mar atá sí
ól le deacracht. Ansin bhí ar siúl aige thíos le haghaidh tuilleadh bainne.
Ní raibh aon gráin i bun an cupán.
"An raibh sí é?" Whispered Annie. "Is ea - agus dúirt sí go raibh sé searbh."
"Ó!" Gáire Annie, ag cur a feidhmeanna faoin liopa idir a chuid fiacla.
"Agus dúirt mé léi go raibh sé dréacht nua. I gcás go bainne? "
Tá siad araon, chuaigh thuas staighre.
"N'fheadar cén fáth nach raibh altra teacht chun socrú síos dom?" Gearán an mháthair, cosúil le
leanbh, wistfully. "A dúirt sí go raibh sí ag dul chuig ceolchoirm, mo
grá, "ad'fhreagair Annie.
"An bhfaca sí?" Bhí siad ag adh nóiméad.
Mrs Morel gulped an bainne beag glan. "Annie, WS horrid dréacht sin!" A dúirt sí
plaintively.
"An raibh sé, mo ghrá? Bhuel riamh, intinn. "
An mháthair sighed arís le weariness. Bhí a chuisle an-neamhrialta.
"Lig US réiteach tú síos," a dúirt Annie.
". B'fhéidir go mbeidh altra a bheith chomh déanach" "Ay," a dúirt an mháthair - "iarracht".
Chas siad ar na héadaí ar ais. Paul chonaic a mháthair mhaith cuachta suas cailín
ina nightdress flannel.
Go tapa a rinne siad ar cheann leath de na leaba, bhog sí, rinne an taobh eile, straightened a
nightgown thar a cosa beaga, agus clúdaithe suas í.
"Tá," a dúirt Paul, stroking a bog.
"Níl -!. Anois go mbainfidh tú chodladh" "Sea," a dúirt sí.
"Ní raibh mé ag smaoineamh ar féidir leat a dhéanamh ar an leaba sin nicely," a dúirt sí, beagnach gaily.
Ansin cuachta sí suas, lena ghrua ar a lámh, snugged a ceann idir a
guaillí. Paul a chur ar an plait fada tanaí de gruaige liath
thar a ghualainn agus phóg í.
"Feicfidh tú codladh, mo ghrá," a dúirt sé. "Tá," fhreagair sí trustfully.
"Dea-oíche." Chuir siad amach an solas, agus bhí sé fós.
Morel bhí sa leaba.
Ní raibh Altra teacht. Annie agus Paul tháinig chun breathnú ar di ag thart ar
déag. Chuma sí de bheith ina codladh mar is gnách i ndiaidh
di dréacht.
Tháinig ina bhéal le beagán oscailte. "Déanfar na againn suí suas?" A dúirt Pól.
"S'll bréag mé léi mar liom a dhéanamh i gcónaí," a dúirt Annie.
"D'fhéadfadh sí múscail."
"Gach ceart. Agus glaoch orm má fheiceann tú aon difríocht. "
"Is ea."
Lingered siad os comhair na tine seomra leapa, mothú ar an oíche mór agus dubh agus snowy
taobh amuigh de, a n-aonar dhá selves ar fud an domhain.
Ag seo caite chuaigh sé isteach sa seomra seo chugainn agus chuaigh sé a chodladh.
Chodail sé beagnach láithreach, ach choinnigh Airdeallach gach anois agus arís.
Ansin chuaigh sé ina chodladh fuaime.
Thosaigh sé ag Annie whispered awake, "Paul, Paul!"
Chonaic sé a dheirfiúr ina nightdress bán, lena plait fada gruaige léi síos ar ais,
seasamh i an dorchadas.
"Is ea?" Whispered sé, suí suas. "Tar isteach agus féachaint ar uirthi."
Thit sé amach as an leaba. A bud gáis a bhí dhó i n-easlán
seomra.
A mháthair leagan léi ghrua ar a láimh, cuachta suas mar a bhí sí imithe a chodladh.
Ach thit a béal oscailte, agus breathed sí leis, breaths mór hoarse, cosúil le
snoring, agus bhí tréimhsí fada idir.
"Sí ag dul!" Whispered sé.
"Sea," a dúirt Annie. "Cé chomh fada agus tá sí liom é?"
"Tá mé ach díreach tar woke suas." Annie cuachta isteach leis an gúna-chóiriú, Paul
fillte é féin i blaincéad donn.
Bhí sé 03:00. Mended sé an tine.
Ansin, shuigh an dá feithimh. Tógadh an mhór, anáil snoring - ar siúl
a tugadh ar ais ansin - awhile.
Bhí spás - spás fada. Ansin, thosaigh siad.
Tógadh an mhór, anáil snoring arís. Chrom sé dhúnadh síos agus d'fhéach sé ar a.
"Nach bhfuil sé uafásach!" Whispered Annie.
Chlaon sé. Shuigh siad síos arís helplessly.
Arís tháinig an mór, anáil snoring. Crochadh ar fionraí Arís siad.
Tugadh sé ar ais arís, chomh fada agus harsh.
An fhuaim, agus mar sin neamhrialta, ag eatraimh leathan den sórt sin, sounded tríd an teach.
Morel, ina seomra, slept ar. Shuigh crouched Paul agus Annie, cuachta,
motionless.
An fuaim iontach snoring thosaigh arís - bhí sos painful fad a bhí an anáil
Tionóladh - tháinig ar ais ar an anáil rasping. Nóiméad tar éis nóiméid a rith.
Paul fhéach sé ar a arís, lúbadh íseal thar a.
"Féadfaidh sí anuas mar seo," a dúirt sé. Bhí siad an dá dtost.
D'fhéach sé amach as an fhuinneog, agus d'fhéadfadh faintly chumas an sneachta ar an ghairdín.
"Théann tú go dtí mo leaba," a dúirt sé go Annie. "Beidh mé ag suí suas."
"Níl," a dúirt sí, "beidh mé stad in éineacht leat."
"Ba mhaith liom áit nach raibh tú," a dúirt sé. Ag seo caite crept Annie amach as an seomra, agus tá sé
a bhí ina n-aonar. Hugged sé é féin ina blaincéad donn,
crouched os comhair a mháthar, ag breathnú.
D'fhéach sí dreadful, leis an fhód bun tar éis titim ar ais.
Faire ar sé. Uaireanta, shíl sé go mbeadh an anáil mhór
riamh tosú arís.
Ní fhéadfadh sé iompróidh sí - an feithimh. Ansin go tobann, scanrúil dó, tháinig an
fuaim iontach harsh. Mended sé an tine arís, noiselessly.
Ní mór sí a bheith suaite.
Chuaigh na miontuairiscí ag. An oíche a bhí ag dul, anáil ag anála.
Gach uair a tháinig an fhuaim a mhothaigh sé é wring air, go dtí ar deireadh nach bhféadfadh sé mothaím
i bhfad.
Fuair a athair ar bun. Paul chuala an líníocht a chuid stocaí miner
ar, yawning. Ansin Morel, i léine agus stocaí,
isteach.
"Hush!" A dúirt Pól. Morel sheas ag faire.
Ansin d'fhéach sé ar a mhac, helplessly, agus i horror.
"Dá mbeadh mé níos fearr stop a chur-whoam?" Whispered sé.
"Uimh Téigh go dtí an obair. Beidh sí seo caite go dtí amárach. "
"Ní dóigh liom é." "Is ea.
Téigh go dtí an obair. "
An miner fhéach sé ar a arís, i eagla, agus chuaigh sé amach as an seomra obediently.
Paul chonaic an téip a gairtéir luascadh i gcoinne a cosa.
Tar éis chuaigh Pól eile leath-uair an chloig thíos staighre agus ól cupán tae, ansin
ar ais. Morel, cóirithe don clais, tháinig thuas staighre
arís.
"An bhfuilim i dul?" A dúirt sé. "Is ea."
Agus i gceann cúpla bomaite chuala Pól a athar céimeanna trom dul thudding thar an
deadening sneachta.
Mianadóirí ar a dtugtar ar na sráideanna mar tramped siad i dronganna a bheith ag obair.
An uafásach, fad-tharraingt breaths Lean--heave - heave - heave; ansin sos fada -
ansin - ah-hhhh! mar a tháinig sé ar ais.
I bhfad ar ***úl níos mó ná an sneachta sounded an *** an oibreacha iarainn.
Amháin i ndiaidh a chéile iad agus boomed crowed, roinnt beag agus i bhfad ar ***úl, roinnt in aice, leis an
séidirí an ngualchana agus na n-oibreacha eile.
Ansin, ní raibh tost.
Mended sé an tine. An anáil mhór bhris an tost - sí
d'fhéach sé díreach mar an gcéanna. Chuir sé ar ais ar an dall agus peered amach.
Fós bhí sé dorcha.
B'fhéidir go raibh tinge níos éadroime. B'fhéidir go raibh an sneachta bluer.
Tharraing sé suas an dall agus fuair cóirithe. Ansin, shuddering, ól sé branda ó na
buidéal ar an seastán nigh-.
WS an sneachta ag fás gorm. Chuala sé cart clanking síos an tsráid.
Sea, bhí sé 07:00, agus bhí sé ag teacht le solas beagán.
Chuala sé roinnt daoine ag glaoch.
An domhan a bhí Airdeallach. A, liath deathly dawn crept thar an sneachta.
Sea, d'fhéadfadh sé a fheiceáil na tithe. Chuir sé amach an gháis.
Dhealraigh sé an-dorcha.
An análaithe a tháinig go fóill, ach bhí sé beagnach a úsáidtear chun é.
D'fhéadfadh sé a fheiceáil. Bhí sí díreach mar an gcéanna.
Smaoinigh sé má piled sé éadaí trom ar bharr a bheadh sé stad.
D'fhéach sé ar a. Nach raibh sí - ní di le beagán.
Má piled sé an blaincéad agus cótaí trom ar a -
Go tobann oscail an doras, agus chuaigh Annie.
D'fhéach sí ag dó questioningly.
"Díreach mar an gcéanna," a dúirt sé chodladh. Whispered siad le chéile nóiméad, ansin féadfaidh sé
Chuaigh thíos bricfeasta a fháil. Bhí sé 07:40.
Go gairid tháinig Annie síos.
Nach bhfuil "sé uafásach! Nach cuma sí uafásach! "Whispered sí,
dazed le horror. Chlaon sé.
"Má Breathnaíonn sí mar sin!" A dúirt Annie.
"Dí roinnt tae," a dúirt sé. Chuaigh siad suas staighre arís.
Go gairid tháinig na comharsana lena n-eagla orm gceist:
"Cén chaoi a sí?"
Chuaigh sé ar díreach mar an gcéanna. Leagan sí léi cheek ina lámh, a
béal tite oscailte, agus an mór, snores ghastly tháinig agus chuaigh sé.
Ag tháinig deich a chlog altra.
Bhreathnaigh sí aisteach agus woebegone. "Altra," adeir Pól, "beidh sí mar seo caite
le haghaidh laethanta? "" Ní féidir léi, an tUasal Morel, "a dúirt an altra.
"Ní féidir léi."
Bhí tost. "Nach bhfuil sé uafásach!" Wailed an altra.
"Cé hé a shíl bhféadfadh sí a seasamh é? Téigh síos anois, an tUasal Morel, dul síos. "
Ag seo caite, ag thart ar 11:00, chuaigh sé thíos staighre agus shuigh sé i na comharsan
teach. Annie bhí thíos staighre fosta.
Altraí agus Arthur bhí thuas staighre.
Paul Shuigh leis a cheann ina láimh. Go tobann tháinig Annie ag eitilt ar fud an chlóis
ag caoineadh, leath buile: "! Paul - Paul - tá sí imithe"
Sa dara bhí sé ar ais ina theach féin agus thuas staighre.
Leagan cuachta sí suas agus go fóill, a bhfuil a aghaidh ar a lámh, agus altra a bhí wiping
béal.
Sheas siad go léir ar ais. Kneeled sé síos, agus a chur ar a aghaidh a cuid
agus bhabhta a airm di: "Mo ghrá - mo ghrá - OH, mo ghrá!" sé
whispered arís agus arís.
"Mo ghrá -! OH, mo ghrá" Ansin a chuala sé an altra taobh thiar dó, ag caoineadh,
ag rá: "Tá sí níos fearr, an tUasal Morel, tá sí níos fearr."
Nuair a thóg sé a aghaidh suas óna mháthair, te marbh chuaigh sé díreach thíos staighre agus
Cuireadh tús a chuid buataisí blacking. Bhí roinnt mhaith a dhéanamh, litreacha a
scríobh, agus mar sin de.
Tháinig an dochtúir agus spléach ag léi, agus sighed.
"Ay -! Rud bochta" a dúirt sé, ansin iompaigh amach.
"Bhuel, ghlaoch ag an mháinliacht thart ar sé ar an deimhniú."
Tháinig an t-athair abhaile ón obair ag thart ar 04:00.
Dragged sé ciúin isteach sa teach agus shuigh síos.
Minnie bustled a thabhairt dó a dinnéar. Tuirseach, a airm atá leagtha sé dubh ar an tábla.
Bhí tornapaí swede as a chuid dinnéar, rud a thaitin sé.
Paul wondered má bhí a fhios aige. Bhí sé roinnt ama, agus gur labhair aon duine.
Ag seo caite dúirt an mac:
"Tá tú faoi deara na dallóga cuireadh síos?" Morel d'fhéach sé suas.
"Níl," a dúirt sé. "Cén fáth - tá sí imithe?"
"Is ea."
"Nuair a wor sin?" "About dhéag ar maidin."
"H'm!" Shuigh an miner fós ar feadh nóiméad, ansin
thosaigh a dinnéar.
Bhí sé ionann is dá mbeadh aon rud a tharla. Ith sé a tornapaí ina dtost.
Ina dhiaidh sin chuaigh sé féin agus nite thuas staighre a ghléasadh.
Dúnadh an doras a seomra.
"An bhfuil tú ag féachaint uirthi?" D'iarr Annie air nuair a tháinig sé anuas.
"Níl," a dúirt sé. I beag agus chuaigh sé amach.
Annie chuaigh ar ***úl, agus Paul ar a dtugtar ar an gnóthaire, an chléir, an dochtúir, an
cláraitheoir. Bhí sé ina gnó fada.
Fuair sé ar ais ag beagnach 08:00.
An gnóthaire bhí ag teacht go luath a thomhas le haghaidh an cónra.
Bhí an teach folamh ach amháin i gcás di. Thóg sé a candle agus chuaigh sé suas an staighre.
Bhí an seomra fuar, bhí go te ar fad.
Bláthanna, buidéil, plátaí, rinneadh gach bruscar bhreoiteachta-seomra away; gach rud a bhí crua
agus austere.
Leagan sí a ardaíodh ar an leaba, bhí an sweep den bhileog ó na cosa a ardaíodh cosúil le glan
cuar an sneachta, mar sin adh. Leagan sí cosúil le maiden chodladh.
Lena coinneal i láimh, Bent sé thar a.
Leagan sí cosúil le cailín ina chodladh agus dreaming a ghrá.
Ba é an béal ina oscailte beagán amhail is dá wondering as an fhulaingt, ach a aghaidh a bhí óg,
h brow soiléir agus bán amhail is dá shaol i dteagmháil léi riamh go raibh sé.
D'fhéach sé arís ag an eyebrows, ag an srón, beag winsome le beagán ar thaobh amháin.
Bhí sí óg arís.
Ba measctha ach an gruaig chomh droimneach sé chomh hálainn as a temples le hairgead, agus
an dá trilseáin simplí go leagan ar a ghualainn, bhí filigree d'airgead agus
donn.
Bheadh sí múscail. Bheadh sí ardaitheoir a reiteach.
Bhí sí leis go fóill. Chrom sé agus phóg í paiseanta.
Ach ní raibh coldness i gcoinne a bhéal.
Giotán sé a liopaí le horror. Ag Breathnú ar an di, bhraith sé riamh d'fhéadfadh sé,
riamh lig di dul. Uimh!
Stroked sé an ghruaig as a temples.
Sin, freisin, bhí fuar. Chonaic sé an béal balbh amhlaidh agus wondering ag
an ghortú. Ansin crouched sé ar an urlár, whispering
di:
"Máthair, máthair!" Bhí sé go fóill léi nuair a bhíonn an gnóthairí
tháinig, fir óga a bhí ar scoil leis.
Siad i dteagmháil léi a urramaí, agus ar bhealach, ciúin businesslike.
Ní raibh siad ag féachaint ar di. Faire sé jealously.
Sé agus Annie cosanta a fiercely.
Ní bheadh siad in iúl aon duine teacht ar cuairt uirthi, agus an comharsana a bhí olc.
Tar éis tamaill chuaigh Pól amach as an teach, agus cártaí bhí ag an cara.
Bhí sé meán oíche, nuair a fuair sé ar ais.
A athair ardaigh as an tolg mar a tháinig sé, ag rá ar bhealach plaintive:
"Shíl mé taobh wor niver Comin ', lad." "Ní raibh mé ag smaoineamh gur mhaith leat suí suas," a dúirt Pól.
A athair d'fhéach sé amhlaidh forlorn.
Bhí Morel fear gan eagla - ach ní eagla air.
Paul amach le tosú go raibh sé eaglach chun dul a chodladh, ina n-aonar sa teach
lena marbh.
Bhí sé leithscéal. "Rinne mé dearmad ar mhaith leat a bheith ina n-aonar, athair," a dúirt sé.
"Ba mhaith Dost owt a ithe?" D'iarr Morel. "Uimh"
"Sithee - rinne mé dhuit bainne te titim o '.
Faigh sé síos dhuit; tá sé fuar go leor do owt ".
Paul ól sé. Tar éis tamaill chuaigh Morel a chodladh.
Hurried sé an doras dúnta am atá thart, agus d'fhág a chuid féin a doras oscailte.
Go gairid a tháinig an mac thuas staighre freisin. Chuaigh sé i do póg di dea-oíche, mar
is gnách.
Bhí sé fuar agus dorcha. Ghuigh sé go raibh choinnigh siad a lasadh tine.
Fós shamhlaigh sí a aisling óga. Ach mbeadh sí fuar.
"Mo daor!" Whispered sé.
"Mo daor!" Agus ní raibh sé póg di, ar eagla sí
Ba chóir a bheith fuar agus aisteach dó. Mhaolaigh sé dó chodail sí chomh hálainn.
Dhún sé an doras di bog, nach bhfuil a osclaíonn sí, agus chuaigh sé a chodladh.
Ar maidin thoghairm go Morel a misneach, éisteacht Annie thíos staighre agus Paul casacht
sa seomra ar fud an tuirlingt.
D'oscail sé a doras, agus chuaigh sé isteach sa seomra dhorchaigh.
Chonaic sé an fhoirm bán uplifted sa Twilight, ach ní dared sé a fheiceáil.
Bewildered, ró-eagla go bhfuil aon cheann dá dámh, fuair sé amach as an seomra
arís agus d'fhág sí. Sé riamh d'fhéach sé ar a arís.
Nach bhfaca sé í le haghaidh mhí, toisc nach raibh sé de mhisneach a chuardach.
Agus d'fhéach sí mhaith a bhean óg arís. "An bhfuil tú ag féachaint uirthi?"
Annie iarr air mór tar éis bricfeasta.
"Sea," a dúirt sé. "Agus ná cheapann tú go Breathnaíonn sí go deas?"
"Is ea." Chuaigh sé amach as an teach go luath tar éis.
Agus an t-am ar fad dhealraigh sé de bheith creeping leataobh chun é a sheachaint.
Paul chuaigh thart ó áit go háit, ag déanamh an ghnó an bháis.
Bhuail sé Clóirtheach i Nottingham, agus bhí siad tae le chéile i gcaifé, nuair a bhí siad
go leor jolly arís. Bhí sí faoiseamh infinitely a fháil rinne sé
ní ghlacfaidh sé go tragóideach.
Níos déanaí, nuair a thosaigh an gaolta le teacht le haghaidh na sochraide, tháinig an affair poiblí, agus
tháinig na páistí ndaoine sóisialta. Chuir siad iad féin a chur ar ceal.
Adhlactha siad di i stoirme furious de bháisteach agus gaoth.
An cré fhliuch glistened, bhí sáithithe na bláthanna bána.
Annie a chuaigh a lámh agus chlaon ar aghaidh.
Síos thíos chonaic sí cúinne dorcha de cónra William.
An bosca dair go tóin poill go seasta. Bhí sí imithe.
An bháisteach poured san uaigh.
An procession na dubh, lena scáthanna fearthainne glistening, iompú ar ***úl.
Bhí an reilig thréigthe faoi bháisteach drenching fuar.
Chuaigh Pól sa bhaile agus busied soláthar féin an aíonna le deochanna.
A athair shuigh sa chistin le gaolta Mrs Morel, is "níos fearr" daoine, agus
wept, agus an méid a dúradh ina cailín maith gur mhaith sí, agus conas gur mhaith rinne sé gach rud a dhéanamh air
D'fhéadfadh do h - gach rud.
Bhí sé gach dícheall a shaol a dhéanamh cad d'fhéadfadh sé as a cuid, agus bhfuigheadh sé rud ar bith a oirbhire
féin leis. Bhí sí imithe, ach ba mhaith a rinne sé a chuid is fearr le haghaidh
di.
Wiped sé a shúile lena ciarsúr bán.
Bhfuigheadh sé é féin le haghaidh aon rud a oirbhire, arís agus arís eile é.
Gach a shaol mhaith a dhéanfadh sé a dhícheall a son.
Agus bhí go conas a rinne sé chun a bhriseadh. Sé riamh cumha uirthi go pearsanta.
Gach rud a shéan sé go domhain i dó. Paul fuath a athair do shuí
sentimentalising thar a.
Raibh a fhios aige go mbeadh sé a dhéanamh i dtithe tábhairne-.
Do chuaigh an tragóid réadaigh ar i Morel in ainneoin féin.
Uaireanta, ina dhiaidh sin, tháinig sé as a chodladh síos tráthnóna, bán agus cowering.
"Bhí mé ag brionglóideach de dod mháthair," a dúirt sé i guth beag.
"An bhfuil tú, athair?
Nuair a aisling agam a bhfuil sé i gcónaí díreach mar a bhí sí nuair a bhí sí go maith.
Aisling agam dá go minic, ach is cosúil go leor deas agus nádúrtha, amhail is dá mbeadh aon rud
athrú. "
Ach crouched Morel os comhair an tine i terror.
An seachtain rith leath-fíor, ní pian i bhfad, i bhfad ní aon ní, b'fhéidir beagán
faoiseamh, den chuid is mó ar Blanche nuit.
Chuaigh Pól restless ó áit go háit. Maidir le roinnt míonna, ós rud é go raibh a mháthair
níos measa, nach ndearna sé grá a Clóirtheach. Bhí sí, mar a bhí sé, balbh dó, in áit
bhfad i gcéin.
Dawes chonaic sí an-am go ham, ach ní raibh an bheirt a fháil ar orlach ar fud na mór
fad idir iad. An triúr acu a bhí ag éalú ar aghaidh.
Dawes mended an-mhall.
Bhí sé sa teach téarnaimh ag Skegness ag na Nollag, beagnach arís go maith.
Paul chuaigh go dtí an trá ar feadh cúpla lá. A athair a bhí le Annie i Sheffield.
Dawes tháinig chun lóistín a Phóil.
A chuid ama sa bhaile a bhí ar bun. An bheirt fhear, a bhí eatarthu a leithéid de mór
cúlchiste, ba chosúil dílis dá chéile. Dawes ag brath ar Morel anois.
Bhí a fhios aige Pól agus Clara bhí scartha go praiticiúil.
Dhá lá tar éis na Nollag Pól a bhí le dul ar ais chuig Nottingham.
An tráthnóna roimh shuigh sé le caitheamh tobac Dawes os comhair na tine.
"Tá a fhios agat Clóirtheach ag teacht síos le haghaidh an lá amárach?" A dúirt sé.
An fear eile glanced air.
"Sea, a dúirt tú dom," d'fhreagair sé. Paul ól a bhfuil fágtha dá gloine de
uisce beatha. "Dúirt mé an bhean a bhí ag teacht landlady do,"
a dúirt sé.
"An bhfaca tú?" Arsa Dawes, crapadh, ach beagnach ag fágáil féin i bPlean eile
lámha. Fuair sé suas in áit stiffly, agus thángthas ar
Gloine Morel ar.
"Lig dom a líonadh suas leat," a dúirt sé. Paul léim suas.
"Suí leat go fóill," a dúirt sé. Ach Dawes, le lámh in áit shaky,
Lean an meascán ar an deoch.
"Abair nuair," a dúirt sé. "Go raibh maith agat!" Ad'fhreagair an ceann eile.
"Ach tá tú aon ghnó a fháil ar bun." "Déanann sé dom go maith, lad," d'fhreagair Dawes.
"Tosú mé ag smaoineamh mé ceart arís, ansin."
"Tá tú ar tí ceart, tá a fhios agat." "Tá mé, tá mé cinnte," arsa Dawes, nodding
dó. "Agus deir Len féidir leis a fhaigheann tú ar i
Sheffield. "
Dawes spléach air arís, leis na súile dorcha gur aontaigh le gach rud eile a bheadh an
rá, trifle mó b'fhéidir aige. "Tá sé greannmhar," a dúirt Paul, "ag tosú arís.
Is dóigh liom i bhfad níos mó ná tú praiseach. "
"Cén bealach, lad?" "Níl a fhios agam.
Níl a fhios agam.
Tá sé mar má bhí mé i saghas tangled an phoill, in áit dorcha agus dreary, agus ní bóthair
áit ar bith "" Tá a fhios agam - a thuigim, ". dúirt Dawes,
nodding.
"Ach beidh tú go mbainfidh sé teacht ceart go léir." Labhair sé caressingly.
"Is dócha é," a dúirt Pól. Dawes knocked a píopa i hopeless
faisin.
"Ní Tá tú a dhéanamh duit féin is maith liom a bheith acu," a dúirt sé.
Morel chonaic an wrist agus an lámh bán ar an fhear eile corraitheach an gas an phíobáin
agus leagan amach na fuinseoige, amhail is dá mbeadh sé tugtha suas.
"Cén aois atá tú?"
Paul iarr. "Tríocha a naoi," d'fhreagair Dawes, glancing ag
dó.
Glacfar na súile donn, atá lán de na Chonaic an teip, pléadála beagnach do
athdhearbhú, do dhuine a athbhunú an fear i féin, a te dó, a leagan air
gnólacht suas arís, trioblóideacha Pól.
"Feicfidh tú a bheith díreach i do príomh," a dúirt Morel. "Ní gá duit breathnú amhail is dá mbeadh saol i bhfad imithe
as duit. "flashed An súile donn ar an taobh eile
go tobann.
"Nach bhfuil sé," a dúirt sé. "Is é an dul ann."
Paul d'fhéach sé suas agus gáire. "Tá muid araon fuair neart na beatha i dúinn fós
rudaí a dhéanamh ag eitilt, "a dúirt sé.
Súile an bheirt fhear le chéile. Mhalartú siad ar cheann cuma.
Ag aithint an strus a bhaineann le paisean chéile sa tír eile, ól siad araon, a n-
uisce beatha.
"Tá, begod!" A dúirt Dawes, breathless. Bhí sos.
"Agus ní féidir liom a fheiceáil," a dúirt Paul, "cén fáth nach ba chóir duit dul ar an áit a d'fhág tú as."
"Cad -" a dúirt Dawes, suggestively.
"Is ea -. Oiriúnach do theach d'aois le chéile arís" hid Dawes a aghaidh agus shook a cheann.
"Níorbh fhéidir a dhéanamh," a dúirt sé, agus d'fhéach sé suas le aoibh gháire ironic.
"Cén fáth?
Toisc nach bhfuil tú ag iarraidh? "" B'fhéidir. "
Deataithe siad ina dtost. Léirigh Dawes a fhiacla le beagán sé a phíopa
gas.
"Ciallaíonn tú nach bhfuil tú ag iarraidh uirthi?" D'iarr Pól. Dawes Stán suas ar an bpictiúr le
cialluíonn an abairt loiscneach ar a aghaidh. "Tá a fhios agam ar éigean," a dúirt sé.
An deatach floated bog suas.
"Creidim go mian léi agat," a dúirt Pól. "An bhfuil tú?" Ad'fhreagair an taobh eile, bog,
satirical, teibí. "Is ea.
Sí riamh hitched i ndáiríre ar dom - bhí tú ann i gcónaí sa chúlra.
Sin an fáth nach mbeadh sí colscaradh a fháil. "
Dawes Lean stare ar bhealach satirical ar an pictiúr ar an
mantelpiece. "Sin é an chaoi go bhfuil mná le liom," a dúirt Pól.
"Ba mhaith siad cosúil liomsa buile, ach nach bhfuil siad ag iarraidh a bheith páirteach dom.
Agus bhain sí a thabhairt duit-am ar fad. Bhí a fhios agam. "
An fear a tháinig suas i Dawes buadhach.
Thaispeáin sé a fiacla níos soiléir. "B'fhéidir go raibh mé amadán," a dúirt sé.
"Bhí tú ina amadán mór," a dúirt Morel. "Ach b'fhéidir fiú ANSIN a bhí tú níos mó
amadán, "a dúirt Dawes.
Bhí i dteagmháil le bua agus mailís ann.
"An gceapann tú mar sin?" A dúirt Pól. Bhí siad adh ar feadh tamaill.
"Ar aon chuma, tá mé ag glanadh amach go amárach," a dúirt Morel.
"Feicim," freagra Dawes. Ansin, ní raibh siad labhairt ar bith níos mó.
Bhí ar ais chuig an instinct dúnmharú dá chéile.
Sheachaint siad beagnach gach ceann eile. Roinnte siad an seomra leapa céanna.
Nuair a d'éirigh siad an chuma Dawes teibí, ag smaoineamh ar rud éigin.
Shuigh sé ar an taobh na leapa ina léine, ag féachaint ar a cosa.
"Nach bhfuil tú ag fáil fuar?" D'iarr Morel.
"Bhí mé ag lookin 'ag na cosa," d'fhreagair an ceann eile.
"Cad atá suas le 'em? Féach siad ceart go leor, "d'fhreagair Pól, ó
a leaba.
"Féach siad ceart go léir. Ach tá roinnt uisce i 'em go fóill. "
"Agus cad faoi?" "Tar isteach agus táim ag."
Pól fuair drogallach amach as an leaba agus chuaigh sé chun breathnú ar na cosa in áit dathúil an
fear eile a bhí clúdaithe le gruaig glistening, óir dorcha.
"Féach anseo," a dúirt Dawes, ag cur in iúl dá shin.
"Féach ar an t-uisce faoi anseo." "Cén áit?" A dúirt Pól.
An fear bhrú ina finger-leideanna.
D'fhág siad dents beag go líonadh suas go mall.
"Tá sé rud ar bith," a dúirt Pól. "Mothaíonn tú," a dúirt Dawes.
Paul iarracht lena mhéara.
Rinne sé dents beag. "H'm!" A dúirt sé.
"Rotten, nach bhfuil sé?" A dúirt Dawes. "Cén fáth?
Tá sé aon rud i bhfad. "
"Níl tú i bhfad an fear leis an uisce i do chosa."
"Ní féidir liom a fheiceáil mar a dhéanann sé aon difríocht," a dúirt Morel.
"Tá mé fuair cófra lag."
D'fhill sé ar a leaba féin. "Is dócha ar an chuid eile de dom gach ceart,"
Dawes sin, agus chuir sé amach an solas. Ar maidin bhí sé ag cur báistí.
Morel pacáilte a mála.
Bhí an fharraige liath agus shaggy agus brónach. Dhealraigh sé é féin a ghearradh amach ó
saol níos mó agus níos mó. Thug sé dó an pléisiúr ghránna a dhéanamh air.
An bheirt fhear a bhí ag an stáisiún.
Clóirtheach sheas amach as an traein, agus tháinig sé ar feadh an ardán, an-chur suas agus a coldly
comhdhéanta. Chaith sí a cóta fada agus hata tweed.
An bheirt fhear fuath léi as a composure.
Paul lámha Chroith léi ag an mbacainn. Dawes bhí leaning i gcoinne an bookstall,
lucht féachana. A cóta mór dubh a bhí buttoned suas go dtí an
smig mar gheall ar an bháisteach.
Bhí sé pale, le teagmháil beagnach de uasal ina quietness.
Tháinig sé ar aghaidh, limping beagán. "Chóir duit chun breathnú níos fearr ná seo," sí
"Ó, tá mé ceart go léir anois." Na trí bhí ag caillteanas.
Choinnigh sí an bheirt fhear hesitating in aice léi. "Déanfar muid dul go dtí an lóisteáil díreach amach,"
dúirt Paul, "nó áit éigin eile?"
"Is féidir linn, chomh maith le dul abhaile," a dúirt Dawes. Paul ***úil ar an taobh amuigh de na pábhála,
ansin Dawes, ansin Clóirtheach. Rinne siad comhrá dea-bhéasach.
An seomra suí-aghaidh ar an bhfarraige, a bhfuil a taoide, liath agus shaggy, hissed nach bhfuil i bhfad amach.
Morel chastar suas an mór lámh-chathaoirleach. "Suigh síos, Jack," a dúirt sé.
"Níl mé ag iarraidh go bhfuil cathaoir," a dúirt Dawes.
"Suigh síos!" Morel arís agus arís eile.
Clóirtheach Thóg sí amach rudaí agus iad a leagtar ar an tolg.
Bhí sí ina aer beag de resentment.
Ardaithe cuid gruaige leis a méar, shuigh sí síos, in áit aloof agus comhdhéanta.
Paul bhí ar siúl thíos staighre labhairt leis an landlady.
"Ba chóir dom a cheapann go bhfuil tú fuar," a dúirt Dawes a bhean chéile.
"Tar níos gaire do na tine." "Go raibh maith agat, tá mé measartha te," fhreagair sí.
Bhreathnaigh sí amach an fhuinneog ag an bháisteach agus ag an bhfarraige.
"Nuair a bhíonn tú ag dul ar ais?" D'iarr sí. "Bhuel, na seomraí atá tógtha go dtí seo a leanas-amárach,
mar sin is mian sé dom a stopadh.
Tá sé ag dul ar ais ar-oíche. "" Agus ansin tá tú ag smaoineamh ar dul chun
Sheffield? "" Is ea. "
"An bhfuil tú oiriúnach obair a thosú?"
"Tá mé ag dul a thosú." "Tá tú i ndáiríre fuair áit?"
"Is féidir - tús a chur ar an Luan." "Ní gá duit breathnú oiriúnach".
"Cén fáth nach bhfuil mé?"
D'fhéach sí arís as an fhuinneog seachas a fhreagairt.
"Agus tá fuair tú lóistín i Sheffield?" "Is ea."
Arís, d'fhéach sí ar ***úl amach an fhuinneog.
Bhí blurred an panes le bháisteach streaming. "Agus is féidir leat a bhainistiú ceart go léir?" D'iarr sí.
"S'd liom go bhfuil sin. S'll orm! "
Bhí siad ina dtost nuair a d'fhill Morel.
"Beidh mé ag dul ag an 4-20," a dúirt sé mar a tháinig sé.
Aon duine ar fhreagairt. "Ba mhaith liom gur mhaith leat do bhróga thalamh," a dúirt sé
go Clóirtheach.
"Péire There'sa na slipéir an mianach." "Go raibh maith agat," a dúirt sí.
"Nach bhfuil siad fliuch." Chuir sé in aice na slipéir a chosa.
D'fhág sí leo ann.
Morel shuigh síos. Tá an chuma fir helpless, agus gach ceann de
Bhí orthu in áit le breathnú seilg.
Ach rinne Dawes anois é féin go ciúin, an chuma a toradh é féin, agus an chuma Paul
a scriú féin suas. Clóirtheach shíl Ní fhaca sí dó breathnú
chomh beag agus ciallóidh.
Bhí sé ag iarraidh a fháil amhail is dá mba é féin isteach an chompáis is lú is féidir.
Agus mar a chuaigh sé faoi shocrú, agus mar a shuigh sé ag caint, tá an chuma éigin bréagach
faoi dó agus as tiúin.
Breathnú anaithnid dó, dúirt sí léi féin ní raibh aon cobhsaíocht mar gheall air.
Bhí sé fíneáil ina bhealach, paiseanta, agus in ann a thabhairt di deochanna den saol íon nuair a
go raibh sé i gceann giúmar.
Agus anois d'fhéach sé paltry agus neamhshuntasach. Ní raibh aon rud cobhsaí mar gheall air.
A fear céile go raibh níos mó manly dínit. Ag aon ráta nach raibh AO waft maidir le haon
gaoithe.
Bhí rud éigin evanescent faoi Morel, shíl sí, rud éigin a aistriú agus bréagach.
Ní bheadh sé a dhéanamh cinnte go talamh d'aon bhean a seasamh ar.
Despised sí air in áit as a chuid crapadh le chéile, ag fáil níos lú.
Bhí a fear céile ar a laghad manly, agus nuair a bhí sé fosta thug isteach
Ach ní bheadh eile seo féin a bheith ann fosta.
Bheadh sé aistriú cruinn agus cruinn, prowl, a fháil níos lú.
Despised sí dó.
Agus fós bhreathnaigh sí air seachas Dawes, agus an chuma air amhail is dá leagan a trí fates
ina lámha. Fuath sí dó chun é.
Chuma sí chun tuiscint níos fearr anois faoi na fir, agus an méid a d'fhéadfadh siad nó a bheadh a dhéanamh.
Bhí sí níos lú eagla díobh, níos cinnte de féin.
Nach raibh siad ar an egoists beag a bhí sí déanta orthu a shamhlú níos
compordach. Bhí foghlamtha aici déileáil go maith - beagnach oiread agus is
mar a theastaigh uaithi a fhoghlaim.
Go raibh a cupán iomlán. Bhí sé fós mar iomlán mar bhféadfadh sí a dhéanamh.
Ar an iomlán, ní bheadh sí a brón orm nuair a bhí sé imithe.
Bhí siad dinnéar, agus shuigh cnónna ithe agus ól ag an tine.
Ní raibh focal labhartha tromchúiseach.
Ach thuig Clóirtheach go raibh Morel tarraingt siar ón gciorcal, ag fágáil a
an rogha chun fanacht lena fear céile. Angered sé léi.
Bhí sé ina chomhalta chiallaíonn, tar éis go léir, a ghlacadh cad a bhí sé agus ansin ar ais a thabhairt di.
Ní raibh sí ag cuimhneamh go raibh sí féin go raibh an méid a bhí aici, agus i ndáiríre, ag an
bun a croí, mhian leis a thabhairt ar ais.
Paul Bhraith crumpled suas agus uaigneach.
A mháthair go raibh tacaíocht a shaol i ndáiríre. Bhí grá aige di; siad beirt go raibh, i ndáiríre,
os comhair an domhain le chéile.
Go raibh sí imithe Anois, agus do bhí riamh taobh thiar dó go raibh an bhearna sa saol, an clib sa veil,
trína bhfuil an chuma a shaol le sruth go mall, amhail is dá mbeadh sé i dtreo tarraingíodh bás.
Bhí sé ag duine ar a dtionscnamh féin saor in aisce chun cuidiú leis.
Na rudaí níos lú thosaigh sé ag dul chun ligean uaidh, ar eagla na an rud mór, i léig
i dtreo bhás, tar éis i ndiaidh a chuid beloved.
Níorbh fhéidir seasamh Clóirtheach dó a shealbhú ar do.
Theastaigh sí dó, ach nach bhfuil a thuiscint dó. Bhraith sé theastaigh uaithi an fear nach bhfuil ar barr, leis an
fíor dó go raibh i dtrioblóid.
Bheadh sin i bhfad ró-dtrioblóid di; dared sé nach é a thabhairt di.
Ní fhéadfadh sí in ann déileáil leis. Rinne sé náire air.
Mar sin, rúnda náire toisc go raibh sé i praiseach den sórt sin, mar nach raibh a shealbhú féin ar an saol mar sin
cinnte, mar gheall ar aon duine i seilbh aige, mothú unsubstantial, shadowy, amhail is dá mba nach bhfuair sé
comhaireamh do chuid mhaith sa domhan seo coincréite, tharraing sé féin le chéile níos lú agus níos lú.
Ní raibh sé ag iarraidh a bás; ní bheadh sé a thabhairt isteach
Ach ní raibh sé eagla an bháis.
Más rud é go mbeadh aon duine cuidiú, bheadh sé dul ar aghaidh ina n-aonar. Bhí Dawes thiomáint chuig an extremity na
saol, go dtí go raibh sé eagla. D'fhéadfadh sé dul go dtí an á thuar an bháis, d'fhéadfadh sé
bheidh ar an imeall agus táim isteach
Ansin, cowed, eagla, bhí sé ar ais a crawl, agus mar a beggar cad a ghlacadh ar fáil.
Bhí uaisle áirithe ann. Mar a chonaic Clóirtheach, atá faoi úinéireacht sé fosta é féin, agus
raibh sé ag iarraidh a thógáil ar ais cibé acu atá nó nach bhfuil.
Go bhféadfadh sí a dhéanamh dó. Bhí sé 03:00.
"Tá mé ag dul ag an 4-20," a dúirt Pól arís chun Clóirtheach.
"An bhfuil tú ag teacht as sin nó ina dhiaidh sin?"
"Níl a fhios agam," a dúirt sí. "Tá mé mo athair i Nottingham cruinniú ag
7-15, "a dúirt sé. "Ansin," fhreagair sí, "beidh mé teacht ina dhiaidh sin."
Dawes *** tobann, ionann is dá mbeadh sé ar siúl ar brú.
D'fhéach sé amach thar an fharraige, ach chonaic sé rud ar bith.
"Tá ceann amháin nó dhá leabhar sa chúinne," a dúirt Morel.
"Tá mé a rinneadh le 'em." Ag faoi 4:00 chuaigh sé.
"Beidh mé fheiceann tú iad araon, ina dhiaidh sin," a dúirt sé, mar a chroith sé lámha.
"Is dócha é," a dúirt Dawes. "'An b'fhéidir - lá amháin - s'll liom a bheith in ann
íocann tú an t-airgead ar ais mar - "
"Beidh mé ag teacht chun é, feicfidh tú," gáire Paul.
"S'll liom a bheith ar na carraigeacha sula Tá mé an-aosta i bhfad."
"Ay - go maith -" a dúirt Dawes.
"Dea-beannacht," a dúirt sé go Clóirtheach. "Dea-beannacht," a dúirt sí, a thabhairt dó a lámh.
Ansin spléach sí air don uair dheireanach, balbh agus humble.
Bhí sé imithe.
Dawes agus a bhean chéile shuigh síos arís. "Lá olc It'sa le haghaidh taisteal," a dúirt an
fear. "Tá," fhreagair sí.
Labhair siad ar bhealach go dtí go desultory fhás sé dorcha.
An landlady a thionscnamh i tae. Dawes tharraing suas a chathaoirleach ar an tábla
gan a bheith cuireadh, cosúil le fear céile.
Ansin shuigh sé humbly ag fanacht ar a cupán. Bhí sí air mar go mbeadh sí, mar a bhean chéile,
Ní dul i gcomhairle lena mian. Tar éis an tae, mar a tharraing sé in aice le 06:00,
chuaigh sé go dtí an fhuinneog.
Bhí ar gach taobh amuigh dorcha. Na farraige a bhí roaring.
"Tá sé ag cur báistí go fóill," a dúirt sé. "An bhfuil sé?" Fhreagair sí.
"Ní bheidh ort dul chuig an-oíche, beidh tú?" A dúirt sé, hesitating.
Ní raibh sí freagra. Fhan sé.
"Nár chóir dom dul sa bháisteach," a dúirt sé.
"An bhfuil tú Ba mhaith liom a fanacht?" D'iarr sí. A lámh mar a bhí sé ar an imbhalla dorcha
trembled. "Sea," a dúirt sé.
D'fhan sé féin agus ar ais chuig a.
D'ardaigh sí agus chuaigh sé go mall dó. Lig sé dul ar an imbhalla, iompú, hesitating,
i dtreo a.
Sheas sí leis a lámha ar ais taobh thiar di, ag breathnú suas air i trom, inscrutable
faisin. "Ar mhaith leat dom, Baxter?" D'iarr sí.
Bhí a guth hoarse mar a fhreagair sé:
"Ar mhaith leat teacht ar ais chugam?" Rinne sí torann moaning, lifted a arm,
agus iad a chur bhabhta a muineál, ag tarraingt air di.
Hid sé a aghaidh ar a ghualainn, a shealbhú fáiscthe di.
"Glac mé ar ais!" Whispered sí, ecstatic. "Tóg mé ar ais, mé a chur ar ais!"
Agus chuir sí a méar trí chuid gruaige, fíneáil dorcha tanaí, amhail is dá mbeadh sí ach leath-
comhfhiosach. Tightened sé a tuiscint uirthi.
"An bhfuil tú ag iarraidh orm arís?" Murmured sé, briste.