Tip:
Highlight text to annotate it
X
-LEABHAR AN CÚIGIÚ. CAIBIDIL II.
SEO GO MBEIDH mharú.
Beidh ár léitheoirí lady pardún linn má sos againn ar feadh nóiméad a lorg d'fhéadfadh a bheith
an cumha a cheilt faoi bhun na focail sin enigmatic an archdeacon: "seo
Beidh a mharú.
Beidh an leabhar a mharú an edifice. "Chun ár n-intinn, go raibh seo a cheap dhá aghaidh.
Sa chéad áit, bhí sé a shíl sagartúil.
Ba é an affright an sagart i láthair gníomhaire nua, an chló
preasa.
Ba é an sceimhle agus iontas dazzled de na fir ar an tearmann, i bhfianaise
an phreasa lonrúil of Gutenberg.
Ba é an pulpit agus an lámhscríbhinn ag cur an t-aláram ag an focal clóite: rud éigin
cosúil leis an stupor de gealbhan ar chóir behold Léigiún aingeal unfold a
sé mhilliún sciathán.
Ba é an caoin an fáidh a chloiseann cheana féin roaring emancipated daonnachta agus
swarming; a beholds sa todhchaí, creideamh intleacht sapping, tuairim
creideamh dethroning, ar fud an domhain chroitheadh as Róimh.
Ba é an prognostication an fealsamh a bhfeiceann shíl daonna,
volatilized ag an phreas, evaporating as an faighteoir theocratic.
Ba é an terror an tsaighdiúra a Scrúdaíonn an reithe brazen battering, agus
deir: - ". Cuirfidh an túr crumble" thagraíonn sé go raibh cumhacht ar cheann ar tí
n-éireoidh cumhachta eile.
Chiallaigh sé, "Beidh an preas mharú an séipéal."
Ach bunúsacha seo smaoinimh, an chéad cheann agus an ceann is simplí, gan amhras, ní raibh inár
tuairim eile, ceann amháin níos nuaí, mar iarmhairt ar an gcéad, níos lú agus níos éasca a bhrath
éasca a chomórtais, d'fhonn mar fealsúnach
agus muintearas a thuilleadh leis an sagart amháin ach do na Savant agus an t-ealaíontóir.
Bhí sé presentiment, rud a cheap an duine, i bhfoirm a athrú, a bhí ar tí é a athrú
a modh cur in iúl; go mbeadh an smaoineamh ceannasach de gach glúin a thuilleadh
i scríbhinn leis an ábhar céanna, agus i
tslí chéanna; go raibh an leabhar na cloiche, agus mar sin soladacha, agus mar sin durable, thart ar bhealach a dhéanamh
don leabhar de pháipéar, níos mó agus níos mó fós durable soladach.
I dtaca leis sin bhí an archdeacon ar fhoirmle doiléir tuiscint ar an dara.
Chiallaigh sé, "beidh Priontáil mharú ailtireacht."
Go deimhin, ó bhunadh na rudaí síos go dtí an chúigiú céad déag ar an ré na Críostaíochta,
cuimsitheach, tá ailtireacht an leabhar iontach na daonnachta, an abairt príomh-
fear ina céimeanna éagsúla forbartha, bíodh sé mar fhórsa nó mar faisnéise.
Nuair a bhraith an chuimhne ar an chéad rásaí iomarca féin, nuair a mais
reminiscences den chine daonna, agus mar sin bhí chomh trom ar dhaoine eatarthu go urlabhra naked agus
eitilt, reáchtáil an baol de chailliúint orthu ar an
bhealach, fir transcribed iad a chur ar an ithir ar bhealach a bhí ag an am céanna an chuid is mó le feiceáil,
an chuid is mó durable, agus is nádúrtha. Séalaithe siad gach traidisiún faoi bhun
séadchomhartha.
Ba iad na chéad séadchomharthaí maiseanna simplí de carraig, "nach raibh an iarainn i dteagmháil léi," mar
Moses deir. Ailtireacht thosaigh cosúil le gach scríbhinn.
Bhí sé ina chéad aibítir.
Fir curtha cloch ina seasamh, bhí sé ina litir, agus gach litir a bhí hieroglyph,
agus a sheirbheáil ar gach hieroglyph quieuit grúpa de smaointe, cosúil leis an chaipitil ar an gcolún.
Is é seo a raibh an rásaí is luaithe i ngach áit, i láthair na huaire céanna, ar an
dhromchla an domhain ar fad. Feicimid an "galláin" na Ceiltigh
i hÁise tSibéir; sa Pampas de Mheiriceá.
Níos déanaí, rinne siad focail; curtha siad cloiche ar chloch, chomh maith leo siúd a
siollaí na eibhir, agus iarracht ar roinnt péirí.
The dolmain Cheilteach agus cromlech, an tumulus Etruscan, an galgal Eabhrais, tá
focail. Roinnt, go háirithe an tumulus, tá ceart
ainmneacha.
Uaireanta, fiú amháin, nuair a bhí fir go leor de na cloiche, agus plain ollmhór, scríobh siad
frása. Is é an carn ollmhór Karnac sainchomhad iomlán
pianbhreithe.
Ag seo caite rinne siad leabhair.
Thug traidisiúin amach siombailí, faoi bhun a imithe siad cosúil leis an
stoc an chrainn faoi bhun a duilliúr; go léir na siombailí a chuirtear daonnachta
chreidimh ag fás, a iolrú, a
a chéile, a bheith níos mó agus níos casta; na séadchomharthaí chéad thuilleadh
sufficed a bhfuil orthu, bhí siad ag cur thar maoil i ngach cuid; na séadchomharthaí
in iúl ar éigean anois primitive
traidisiún, simplí mar iad féin, nocht agus seans maith ar an talamh.
Bhraith an tsiombail ar an ngá atá leathnú sa edifice.
Forbraíodh Ansin ailtireacht i gcomhréir leis an smaoinimh daonna; bhí sé ina
ollmhór le míle ceannairí agus míle airm, agus socraithe seo go léir ar snámh siombalachas
i eternal, foirm, infheicthe palpable.
Cé Daedalus, atá i bhfeidhm, arna thomhas; agus chan Orpheus, a bhfuil éirim,; -
an crann taca, atá ina litir; an stua, rud atá ina siollaí; na pirimide, atá
focal, - go léir atá leagtha síos sa gluaiseacht ag an am céanna ag
dhlí céimseata agus le haon dlí filíochta, ghrúpáil iad féin, le chéile, chónascadh,
shliocht, chuaigh suas, a chur orthu féin taobh le taobh ar an ithir, idir iad féin i
scéalta sa spéir, go dtí go raibh siad scríofa
faoi deachtú an smaoineamh ginearálta ar Aga, na leabhair iontach a bhí
chomh maith edifices iontach: an Pagoda of Eklinga, an Rhamseion na hÉigipte, an Teampaill
de Solomon.
Ní raibh an smaoineamh a ghiniúint, an focal, ach ag an bhunchloch seo go léir edifices,
ach freisin i bhfoirm.
An teampall Sholamón, mar shampla, nach raibh ina n-aonar a tháthú an leabhar naofa; go raibh sé
an leabhar naofa féin.
Ar gach ceann dá ballaí comhlárnacha, d'fhéadfadh an sagart a léamh an focal aistrithe agus
léiriú don tsúil, agus dá bhrí sin lean siad ar a claochluithe ó tearmann
le tearmann, go dtí go ghabh siad é ina
tabernacle seo caite, faoina fhoirm is coincréite, ar bhain fós le hailtireacht:
an áirse.
Dá bhrí sin bhí faoi iamh leis an bhfocal i edifice, ach a íomhá a bhí ar a chlúdach, cosúil le
an fhoirm daonna ar an cónra ar mummy.
Agus léirigh ní amháin ar an bhfoirm edifices, ach na suímh roghnaithe dóibh, an
Shíl a ionadaíocht orthu, de réir mar a bhí an tsiombail a chur in iúl graceful
nó uaigh.
An Ghréig crowned di sléibhte le teampall comhchuí leis na súl; India disembowelled
dá cuid, a chisel ann dóibh siúd pagodas monstrous subterranean, iompar suas ag gigantic
sraitheanna de elephants eibhir.
Dá bhrí sin, le linn na chéad sé mhíle bliain ar fud an domhain, as an chuid is mó immemorial
Pagoda of Hindustan, chuig an ardeaglais ar Köln, bhí ailtireacht an mór
scríbhneoireacht den chine daonna.
Agus tá sé seo fíor sin, nach amháin gach siombail creidimh, ach gach shíl an duine,
Tá a leathanach agus a séadchomhartha sa leabhar ollmhór.
Tosaíonn Gach civilization i theocracy agus a chríochnaíonn sa daonlathas.
Is é an dlí seo a leanas le haontacht an saoirse scríofa san ailtireacht.
I gcás, a ligean seasann dúinn ar an bpointe seo, ní mór cloiche a chreidtear a bheith cumhachtach ach amháin i
thógáil an teampall agus a chur in iúl an miotas agus siombalachas sacerdotal; i
inscribing i hieroglyphs ar a leathanaigh de chloch na táblaí mistéireach an dlí.
Má bhí sé dá bhrí sin, - mar a thagann ann i ngach sochaí daonna a nóiméad nuair naofa
tsiombail atá caite amach agus a thiocfaidh chun bheith scriosta faoi saoirse smaoinimh, nuair a éalaíonn fear
as an sagart, nuair a excrescence na
fealsúnachtaí agus córais devour an aghaidh an reiligiúin, - ní raibh ailtireacht atáirgeadh
an stát nua smaoinimh daonna; go mbeadh a chuid duilleoga, mar sin plódaithe ar an duine, a
folamh ar chúl; bheadh a chuid oibre a mutilated; bheadh a chuid leabhar a bheith neamhiomlán.
Ach níl.
Lig dúinn a ghlacadh mar shampla an Mheán-Aois, i gcás níos mó a fheiceáil go soiléir againn toisc go bhfuil sé
níos gaire dúinn.
Le linn a chéad tréimhse é, cé go theocracy eagrú san Eoraip, cé go bhfuil Cathair na Vatacáine
rallying agus reclassing faoi féin a rinneadh ar na gnéithe de Róimhe ó na Róimhe a
suite i fothracha ar fud an Capitol, cé go
Chríostaíocht ag lorg gach céim den tsochaí i measc an bruscar of anterior
sibhialtachta, agus atógáil lena fothracha a Cruinne nua hierarchic, an bhunchloch do
Is é an sagart a bhfuil a cruinneachán - ceann amháin den chéad uair a chloiseann
le macalla as an chaos dull, agus ansin, beagán beag, feiceann amháin, a eascraíonn as
faoi bhun an anáil na Críostaíochta, ó faoi bhun an lámh ar an barbarians, ó
na blúirí de na Gréige agus na Róimhe marbh
ailtireachtaí, go bhfuil ailtireacht mistéireach Rómhánúil, deirfiúr an theocratic
saoirseachta na hÉigipte agus na hIndia, feathal inalterable íon Chaitliceachais, sériamh
hieroglyph ndéanfaí difear d'aontacht Phápa.
Is léir an cumha an lá sin i scríbhinn, i ndáiríre, sa stíl seo, sombre Romanesque.
Mhothaíonn amháin i ngach áit sa sé aontacht údarás,, an impenetrable, an iomlán,
Gregory VII;. Gcónaí riamh sagart, an fear; i ngach áit caste, riamh na daoine.
Ach a thiocfaidh na Crusades.
Tá siad le gluaiseacht mhór an phobail, agus gach gluaiseacht mhór an phobail, féadfaidh cibé
a bheith ina chúis agus cuspóir leagann, saor in aisce i gcónaí ar an spiorad na saoirse ó chuid deiridh
deascán.
Rudaí nua a earrach isteach sa saol gach lá. Seo a osclaíonn an tréimhse stoirmiúil an
Jacqueries, Pragueries, agus Sraitheanna. Wavers Údarás, tá aontacht roinnte.
Feudalism éilimh a roinnt le theocracy, ag fanacht ar theacht dosheachanta de
na daoine, a bheidh ag glacadh leis an gcuid den leon: Quia nominor Leo.
Pierces Seignory trí sacerdotalism; an comóntachta, trí seignory.
Is é an duine na hEorpa athrú. Bhuel! Is é an aghaidh an ailtireacht athrú
chomh maith.
Cosúil le sibhialtacht, tá sé iompaithe ar leathanach, agus a chinneann an spiorad nua ar an am a
réidh a scríobh ag a dictation.
Tuairisceáin sé ó na crusades leis an áirse aird, cosúil leis an náisiúin a bhfuil
saoirse.
Ansin, cé go bhfuil an Róimh ag dul faoi dismemberment de réir a chéile, ailtireacht Romanesque
bás.
Fásaigh an hieroglyph an ardeaglais, agus betakes féin blazoning an donjon
a choimeád, chun gradam a thabhairt ar iasacht do feudalism.
An ardeaglais féin, go edifice dogmatic roimhe sin, tháinig feasta ag an
bourgeoisie, ag an bpobal, le saoirse éalaíonn, an sagart agus go dtagann faoi urláimh
an ealaíontóra.
Tógann sé an t-ealaíontóir i ndiaidh a bhealach féin. Slán le Mystery, miotas, dlí.
Fancy agus Caprice, fáilte roimh chách. Ar choinníoll go bhfuil an sagart a basilica agus
a altóir, tá sé aon rud a rá.
Baineann na ceithre ballaí chun an t-ealaíontóir. Baineann an leabhar ailtireachta a thuilleadh a
an sagart, reiligiún, go dtí an Róimh; is é an maoin de chuid filíochta, samhlaíochta, an
daoine.
Mar sin, an Trasfhoirmiúcháin tapa agus innumerable den ailtireacht a
úinéireacht ach trí chéad bliain, buailte amhlaidh tar éis immobility stagnant an Rómhánúil
ailtireacht, atá ar úinéireacht sé nó seacht.
Mar sin féin, ealaín máirseálacha le dul chun cinn ollmhór ar.
Genius Coitianta ndán úrnuacht accomplish an tasc a bhfuil an easpaig roimhe
comhlíonta.
Scríobhann gach cine a líne ar an leabhar, mar a théann sé; erases sé an Rómhánúil ársa
hieroglyphs ar frontispieces of ardeaglaisí, agus ag an ceann is Feiceann amháin
dogma Curaíocht amach anseo agus ansiúd, faoi bhun na siombail nua a rinne an taisceadh sin.
The éadaitheoireachta tóir ceadanna hardly an cnámharlach reiligiúnach a bheith amhrasach.
Ní féidir foirm amháin fiú smaoineamh ar an saoirsí a na hailtirí a ghlacadh ansin,
fiú amháin i dtreo an Eaglais.
Tá príomhchathracha na mná rialta agus na manach cniotálta, shamelessly cúpláilte, amhail ar an halla
na píosaí simléar sa Palais de Dlí agus Cirt, i bPáras.
Tá eachtraíochta Naoi ar snoite leis na sonraí seo caite, mar atá faoi thairseach mór de
Bourges.
Tá manach bacchanalian, le asal ar ears agus gloine ar láimh, ag gáire i
aghaidh de phobail uile, amhail ar an leithreas na Mainistreach of Bocherville.
Níl ann ag an Aga, cheap scríofa i cloiche, de phribhléid go díreach
inchomparáide ar ár saoirse an phreasa faoi láthair.
Tá sé an saoirse na hailtireachta.
Téann sé seo i bhfad saoirse. Uaireanta tairseach, ina éadan, d'iomlán
eaglais i láthair, le tuiscint go hiomlán symbolical coigríche chun adhradh, nó fiú
naimhdeach don Eaglais.
Sa tríú haois déag, Guillaume de Paris, agus Nicholas Fíordhuine, sa
déag, a scríobh leathanaigh ceannairceach den sórt sin. Bhí Saint-Jacques de la Boucherie ina n-iomláine
séipéal an fhreasúra.
Shíl mé go raibh ansin ach saor in aisce ar an mbealach seo; riamh mar sin, scríobh sé é féin amach go hiomlán
ach amháin ar na leabhair a dtugtar edifices.
Smaoinimh, faoi bhfoirm edifice, a bheith beheld dóite féin sa phobal
cearnach ag lámha an executioner, ina fhoirm lámhscríbhinn, dá mbeadh sé
sách stuama riosca féin dá bhrí sin;
smaoinimh, mar an doras d'eaglais a bheadh, a bheith ina lucht féachana de pionósú
Shíl mar leabhar.
Tar éis dá bhrí sin ach an acmhainn seo, chloiche, d'fhonn a bhealach a dhéanamh chuig an solas, flung
féin air ó gach ráithe.
Mar sin, an méid ollmhór ardeaglaisí a bhfuil clúdaithe Eoraip - líon sin
prodigious gur féidir le duine a chreideann sé hardly fiú tar éis dó a fhíorú an dó.
Gach na fórsaí t-ábhar, na fórsaí uile atá intleachtúil na sochaí coinbhéirsithe
i dtreo an pointe céanna: ailtireacht.
Sa tslí seo, faoi leithscéal ag eaglaisí tógála do Dhia, a forbraíodh ealaíne
ina cion iontach. Ansin whoever Rugadh file tháinig chun bheith ina
ailtire.
Genius, scaipthe i MAISEANNA, repressed i ngach ráithe faoi feudalism mar faoi
testudo of bucklers brazen, aimsiú aon cheist ach amháin i dtreo na
ailtireacht, - gushed amach tríd an
ealaín, agus a ghlac Iliads bhfoirm ardeaglaisí.
Gach ealaíon eile géilleadh, agus iad féin a chur faoi smacht na
ailtireacht.
Bhí siad an lucht oibre ar an obair iontach.
An t-ailtire, an file, an máistir, achoimriú ina duine ar an dealbh a snoite
a aghaidheanna, péinteáil a soilsithe a fuinneoga, ceol a leag a cloigíní a
pealing, agus breathed isteach ina orgán.
Ní raibh aon rud síos go filíocht bocht, - i gceart ag labhairt, a lean i
vegetating i lámhscríbhinní, - nach raibh iachall, d'fhonn a dhéanamh rud éigin de
féin, le teacht agus é féin a fráma san
edifice i gcruth iomann nó próis; an chuid chéanna, tar éis an tsaoil, a bhfuil an
imir tragóidí of AEschylus i bhféilte sacerdotal na Gréige; Geineasas, i
an teampall na Solomon.
Dá bhrí sin, síos go dtí an tráth a Gutenberg, tá ailtireacht an scríbhneoireacht príomhoide, an
scríbhinn uilíoch.
Sa leabhar eibhir, tús curtha ag an Orient, ar aghaidh ag antiquity Gréige agus na Róimhe, an
Meánaoiseanna scríobh an leathanach deiridh.
Thairis sin, an feiniméan ar ailtireacht na daoine seo a leanas a
Tá ailtireacht caste, a bhfuil againn ach ag breathnú sa Mheán-Aois,
atáirgthe le gach gluaiseacht ***ógacha i
an fhaisnéis an duine ag an epochs mór eile na staire.
Dá bhrí sin, d'fhonn a enunciate anseo ach ar an slí achmair, dlí ann a bheadh de dhíth air
imleabhar a fhorbairt: an Orient ard, an cradle na n-amanna primitive, tar éis Hindoo
ailtireacht tháinig Phoenician ailtireacht,
gur máthair opulent an ailtireacht hAraibe; i antiquity, tar éis na hÉigipte
ailtireacht, a bhfuil stíl Etruscan agus séadchomharthaí cyclopean ach amháin éagsúlacht,
Tháinig an ailtireacht na Gréige (a bhfuil an Rómhánach
Tá stíl amháin ag leanúint), formhuirear leis an cruinneachán Carthaginian; i nua-aimseartha
huaire, tar éis ailtireacht Rómhánúil tháinig ailtireacht Ghotach.
Agus ag scaradh óna chéile tá trí shraith isteach ina gcuid compáirteanna, beidh muid ag teacht ar an
triúr deirfiúracha ba shine, Hindoo ailtireacht, hÉigipte ailtireacht, Rómhánúil
ailtireacht, an tsiombail chéanna; is é sin le
rá, theocracy, caste, aontacht, dogma, mhiotas, Dia: agus do na trí deirfiúracha níos óige,
Ailtireacht Phoenician, ailtireacht na Gréige, ailtireacht Ghotach,
is cuma cad, mar sin féin, a bheith ar an
éagsúlacht fhoirm ina cuid dhílis dá nádúr, an signification céanna chomh maith; is é sin le
rá, saoirse, na daoine, fear.
San ailtireacht Hindu, hÉigipte, nó Rómhánúil, mothaíonn ceann an sagart, rud
ach an sagart, cibé acu glaonna sé é féin Brahmin, Magian, nó Pápa.
Níl sé mar an gcéanna sa ailtireachtaí na ndaoine.
Tá siad níos saibhre agus níos lú naofa.
I Phoenician, mothaíonn an ceannaí amháin; sa Gréige, na phoblachtach; sa
Gotach, an saoránach.
Is iad na tréithe ginearálta go léir theocratic immutability ailtireacht,
horror ar dhul chun cinn, a chaomhnú línte traidisiúnta, an consecration an
cineálacha primitive, an tairiseach lúbadh na
na foirmeacha go léir de na fir agus de chineál ar an caprices dothuigthe an siombail.
Tá na leabhair dorcha, a thionscain amháin a thuiscint conas a dhéanamh amach.
Thairis sin, tá gach foirm, gach deformity fiú, an bhfuil ciall a fhágann sé
dosháraithe.
Ná iarraidh ar Hindoo, hÉigipte, cloiche Romanesque chun athchóiriú a dhearadh, nó a
feabhas a chur ar a gcuid dhealbhóireacht. Tá gach iarracht ar perfecting ar impiety
dóibh.
Sna ailtireachtaí is cosúil amhail is dá mbeadh leathadh rigidity an dogma os cionn
an chloch cosúil le saghas dara petrifaction.
Na saintréithe ginearálta na saoirseachta tóir, ar a mhalairt go bhfuil, dul chun cinn,
úrnuacht, opulence, gluaiseacht suthain.
Tá siad cheana féin sách scoite ó reiligiún chun smaoineamh ar a n-áilleacht, a ghlacadh
chúram air, a cheartú gan scíth a n-parure na dealbha nó arabesques.
Tá siad ar an aois.
Tá siad an duine rud éigin, rud a mingle siad incessantly leis an tsiombail Dhiaga
faoina iad a tháirgeadh go fóill.
Dá réir sin edifices, intuigthe do gach anam, le gach faisnéis, go dtí gach
samhlaíocht, symbolical go fóill, ach de réir mar éasca a thuiscint mar a nádúr.
Idir ailtireacht theocratic agus is é seo an difríocht ann go luíonn idir
hieroglyphics teanga naofa agus teanga vulgar, idir agus ealaín, idir
Sholamón agus Phidias.
Mura mbeidh an léitheoir tsuim suas dá bhfuil againn go dtí seo go hachomair, go han-achomair, le fios,
failliú is míle profaí agus chomh maith is míle agóidí sonraí, beidh sé
thoradh air seo: go raibh ailtireacht, síos go dtí
chúigiú céad déag, an clár príomhfheidhmeannach na daonnachta; sin sa mhéid is go eatramh nach
casta a rinneadh shíl atá in aon chéim a chuma ar fud an domhain, a bhfuil
nár oibrigh isteach i edifice; go bhfuil gach
Bhí smaoineamh an phobail, agus gach dlí creidimh, a thaifid monumental; go bhfuil an duine
Tá cine, i mbeagán focal, ní raibh aon cheap tábhachtach nach mbeidh sé scríofa i cloiche.
Agus cén fáth?
Toisc go bhfuil gach smaoinimh, bíodh fealsúnachta nó creidimh, suim acu i perpetuating
é féin; mar gheall ar mian leis an smaoineamh atá tar éis bogadh ghlúin go dhaoine eile bogadh chomh maith,
agus rian a fhágáil.
Anois, cad é mar neamhbhásmhaireachta neamhbhuana go bhfuil na lámhscríbhinne!
Cé mhéad níos mó soladach, durable, unyielding, leabhar de chloch!
D'fhonn a scrios an focal scríofa, tá tóirse agus Toirc leor.
A scartáil an focal tógtha, a réabhlóid sóisialta, tá réabhlóid trastíre
teastáil.
The barbarians ritheadh ar fud an Coliseum; an díle, b'fhéidir, a ritheadh ar fud an
Pirimidí. Sa chúigiú céad déag gach rud
athruithe.
Faigheann Shíl Daonna mhodh perpetuating féin, ní amháin níos mó durable
agus níos mó ná ailtireacht fhriotú, ach fós níos simplí agus éasca.
Ailtireacht Tá dethroned.
Tá litreacha Gutenberg de thoradh ar tí é a ionad na n-litreacha Orpheus de cloiche.
Is é an t-aireagán clódóireachta an imeacht is mó i stair.
Tá sé an máthair réabhlóid.
Is é an modh a nochtadh na daonnachta a athnuachan go hiomlán; go bhfuil sé an duine
Shíl stripping amach bhfoirm amháin agus ceann eile donning; is é an iomlán agus críochnaitheacha
athrú de chraiceann an nathair symbolical
a ó tá an lá ó Ádhamh ionadaíocht faisnéise.
Ina bhfoirm chlóite, tá níos mó smaoinimh imperishable ná riamh; go bhfuil sé so-ghalaithe,
dhochoiscthe ag baint leis, indestructible.
Tá sé mingled leis an aer. Sna laethanta na hailtireachta a rinne sé
sléibhe ann féin, agus ghlac seilbh cumhachtach le haois agus áit.
Anois athraíonn sé é féin isteach i tréada na n-éan, scatters féin chun na ceithre gaotha,
agus occupies gach pointe aeir agus spás ag an am céanna.
Arís muid, nach bhfuil san fhoirm seo a bhraitheann go bhfuil sé i bhfad níos doscriosta?
Bhí sé soladach, tá sé beo. Gabhann sé ó ré in am chun
immortality.
Is féidir a scartáil ar mó a mais; conas is féidir ceann extirpate uileláithreacht?
Má thagann tuile, beidh na sléibhte imithe le fada faoi bhun na dtonnta, agus
Beidh na héin ag eitilt go fóill a bheith faoi; agus má snámhann sé le airc amháin ar dhromchla an
the cataclysm, beidh siad ag tuirlingt dó,
Beidh snámh leis a bheidh, a bheith i láthair le sé ag an ebbing na n-uiscí; agus an nua
Beidh domhan a thagann as seo anord behold, ar a awakening, an cumha
ar fud an domhain a bhí báite ardú as cuimse ar os a chionn, winged agus maireachtála.
Agus nuair a fheicfidh amháin go bhfuil an modh chun tuairimí a nochtadh, ní hamháin an chuid is mó
coimeádach, ach freisin an ceann is simplí, is áisiúil, an chuid is mó is indéanta le haghaidh
go léir; nuair a léiríonn ceann nach ndéanann sé
bulky tarraing tar éis dó bagáiste, agus ní atá leagtha síos sa tairiscint le gaireas trom; nuair a ceann
i gcomparáid shíl éigean, d'fhonn a athrú é féin isteach i edifice, a chur i
tairiscint ceithre nó cúig ealaíon eile agus tonna de
óir, sléibhe iomlán na clocha, ar foraoise adhmaid-iomlán oibre, ina náisiún iomlán
do lucht oibre; nuair a dhéanann comparáid idir ceann sé chun an smaoinimh a thiocfaidh chun bheith ina leabhar, agus a
páipéar beag, dúch beag, agus peann
leor, - conas is féidir ceann a bheith ionadh gur chóir go mbeadh an duine faisnéis quitted
ailtireacht le haghaidh priontála?
Gearr an leaba primitive d'abhainn go tobann le canáil hollowed amach thíos a leibhéal,
agus beidh an abhainn Desert a leaba.
Behold conas, ag tosú le fionnachtain na clódóireachta, Withers ailtireacht beag ar ***úl
ag beag thiocfaidh chun bheith, lifeless agus arbh fhéidir.
Conas a mhothaíonn amháin go tóin poill uisce, an holc agus ag imeacht, an cumha de na huaire agus
na daoine a tharraingt siar ón é!
Is é an fuaraigh beagnach imperceptible sa chúigiú céad déag; tá an preas, mar go fóill,
ró-lag, agus, ag an chuid is mó Tarraingíonn, ó ailtireacht cumhachtach ar superabundance de
saol.
Ach ag tosú go praiticiúil leis an séú céad déag, an malady of
ailtireacht atá infheicthe; nach bhfuil sé an abairt na sochaí; bíonn sé
ealaín clasaiceach ar bhealach olc; ó
á Gallic, na hEorpa, dúchasacha, bíonn sé Gréige agus na Róimhe; ó bheith fíor
agus nua-aimseartha, bíonn sé pseudo-clasaiceach. Tá sé seo decadence ar a dtugtar an
Renaissance.
A decadence iontach, áfach, le haghaidh an genius ársa Gotach, go ghrian a leagann
taobh thiar de na nuachtáin gigantic Mayence penetrates, go fóill ar feadh tamaill níos faide lena ghathanna
go carn iomlán hibrideach stuaraí Laidin agus colúin Corantach.
Tá sé an ghrian ag leagan síos a botún againn le haghaidh an tús.
Mar sin féin, ón nóiméad a bhfuil ailtireacht a thuilleadh rud ar bith ach gur
ealaíne mar aon eile; chomh luath agus is nach bhfuil sé iomlán an ealaín, an ealaín ceannasach,
an ealaín anfhlaith, - tá sé a thuilleadh an chumhacht a choinneáil na n-ealaíon eile.
Mar sin féin emancipate siad, an cuing an ailtire bhriseadh, agus iad féin a chur
amach, gach ceann acu ina treo féin.
Gnóthachain gach ceann acu ag an colscaradh. Leithlisiú aggrandizes gach rud.
Dealbhóireacht thiocfaidh chun bheith dhealbhóireacht déantar, leis an trádáil íomhá péintéireacht, éiríonn an chanóin ceol.
Bheadh amháin inar glaodh air breith sé ar Impireacht dismembered ar bhás a Alexander,
agus a bheith ar a bhfuil a ríochtaí cúigí.
Dá réir sin Raphael, Michael Angelo, Jean Goujon, Palestrina, iad siúd splendors an dazzling
séú haois déag. Smaointe emancipates féin i ngach
treoracha ag an am céanna leis na healaíona.
Áirse-heretics na Meánaoiseanna bhí déanta cheana féin incisions mór i
Caitliceachas. Briseann an séú haois déag reiligiúnach
aontacht.
Roimh an aireagán a phriontáil, a bheadh athchóiriú a bheith iontu ach schism; priontáil
thiontú sé isteach ar réabhlóid. Tóg amach an preas; heresy é enervated.
Cibé acu é a Providence nó a bhfuil i ndán di, Is é an réamhtheachtaí de Gutenburg Luther.
Mar sin féin, nuair a bhíonn an ghrian an Mheán-Aois leagtha go hiomlán, nuair a Gotach
genius Is go deo imithe in éag ar na spéire, fásann ailtireacht dim, cailleann a dath,
thiocfaidh chun bheith níos mó agus níos mó effaced.
Sucks an leabhar clóite, an worm gnawing an edifice, devours agus é.
Éiríonn sé lom, denuded a duilliúr, agus fásann sé feiceálach emaciated.
Tá sé Petty, tá sé bocht, tá sé rud ar bith.
Léiríonn sé a thuilleadh nach bhfuil rud ar bith, fiú an chuimhne ar an ealaín na am eile.
Laghdaithe go dtí féin, tréigthe ag na healaíona eile, toisc go bhfuil shíl duine a thréigean
sé, toghairm sé bunglers in áit na n-ealaíontóirí.
Gloine in áit na fuinneoga péinteáilte.
Éiríonn leis an chloch-cutter an dealbhóra. Slán go léir holc, go léir úrnuacht, gach
saol, gach faisnéis. Drags sé chomh maith, ceardlann lamentable
mendicant, ó cóip a chóipeáil.
Michael Angelo, a dhéanfaidh, gan amhras, bhraith fiú sa séú haois déag a bhí ag fáil bháis é,
Bhí an smaoineamh seo caite, smaoineamh an éadóchais. Go Tíotán an ealaín piled an Pantheon ar an
Parthenon, agus rinne Saint-Pheadair sa Róimh.
Tá obair mhór, atá tuillte acu fanacht ar leith, an úrnuacht deireanach de
ailtireacht, an síniú ar ealaíontóir ollmhór ag bun an colossal
clár na cloiche a dúnadh go deo.
Le Michael Angelo marbh, cad seo a ailtireacht olc, a mhair
féin sa staid ina gcuireann taibhse, a dhéanamh? Bíonn sé Saint-Peter sa Róimh, cóipeanna é agus
parodies sé.
Tá sé mania. Is mór an trua.
Tá gach haois a Saint-Peadair na Róimhe; sa seachtú haois déag, an Val-de-
Grace; san ochtú, Sainte-Genevieve.
Tá gach tír a Saint-Pheadair na Róimhe. Londain tá ceann; Petersburg tá ceann eile;
Páras Tá dhá nó trí.
Tiomna neamhshuntasach, an dotage deireanach ar mhór na healaíne decrepit thagann ar ais
isteach naíonacht bás roimh é.
Más rud é, in ionad na séadchomharthaí tréith a bhfuil muid ag cur síos díreach, táimid ag
an ghné ginearálta ealaíne ón séú scrúdú a dhéanamh ar an ochtú haois déag, táimid ag
fógra na feiniméin céanna lobhadh agus phthisis.
Ag tosú leis Francois II. Effaces, an fhoirm ailtireachta an edifice
Ceadaíonn féin níos mó agus níos mó, agus an fhoirm a geometrical, cosúil leis an struchtúr bony
ar neamhbhailí emaciated, a bheith feiceálach.
Na línte fíneáil de ealaín ar bhealach a thabhairt do na línte fuar agus inexorable de mhúnla.
Tá edifice a thuilleadh edifice; go bhfuil sé ar polyhedron.
Idir an dá linn, tá ailtireacht tormented ina struggles a cheilt seo nudity.
Féach ar an pediment Gréige inscríofa ar an pediment Rómhánach, agus vice versa.
Tá sé fós ar an Pantheon ar an Parthenon: Saint-Pheadair na Róimhe.
Seo iad na tithe bríce of Henri IV, lena n-coirnéil cloiche;. Áit Royale,
Plás an Dauphine.
Seo iad na heaglaisí Louis XIII., Trom, squat, thickset, plódaithe le chéile,
luchtaithe le cruinneachán cosúil le dronnach.
Seo é an ailtireacht Mazarin, an pasticcio wretched hIodáile ar na Ceithre
Náisiún.
Seo iad na palaces Louis XIV., Beairic fada le haghaidh courtiers, righin, fuar,
tiresome.
Anseo, ar deireadh, is é Louis XV., Le duilleoga chiccory agus vermicelli, agus na warts,
agus na fungais, a dhealramh go decrepit, toothless, agus coquettish d'aois
ailtireacht.
Ó Francois II. Louis XV leis., tá an méadú i dul chun cinn a geometrical olc.
Ealaín Níl aon rud ar bith a thuilleadh ach craicinn ar a chnámha.
Tá sé perishing miserably.
Idir an dá linn cad a thiocfaidh na priontála? Gach an saol atá ag fágáil ailtireacht
thagann leis. I gcomhréir le Ebbs ailtireacht,
Fásann agus priontáil swells.
Go caipitil de fórsaí a bhí shíl duine expending i edifices, sé
feasta chaitheamh i leabhair.
Dá bhrí sin, ón séú haois déag ar aghaidh, an preas, ardaithe go dtí an leibhéal decaying
Áitíonn ailtireacht, a bhfuil sé agus a mharaíonn sé.
Sa seachtú haois déag go bhfuil sé cheana féin go sásúil ceannasach, go leordhóthanach
buadhach, a bunaíodh i go leor dá bua, a thabhairt don domhan Lá Féile
céad bliain iontach litríochta.
Sa déag, a bhfuil reposed ar feadh i bhfad ag an gCúirt Louis XIV., Sé
urghabháil arís ar an claíomh aois Luther cuireann sé isteach ar an láimh Voltaire, agus luachair
impetuously ar an ionsaí na ársa
Na hEorpa, a bhfuil sé in iúl cheana féin tá maraíodh ailtireachta.
I láthair na huaire nuair a thagann an ochtú haois déag chun deiridh, tá scriosadh é
gach rud.
Sa naoú haois déag, tosaíonn sé a athchruthú.
Shíl Anois, iarr muid, a bhfuil ceann de na trí ionadaíocht n-ealaíon i ndáiríre daonna don
trí chéad bliain anuas? a aistríonn sé? rud a léiríonn a chuid litríochta agus ní hamháin
vagaries scholastic, ach ar a ollmhór,
doimhin, gluaiseacht uilíoch? a superposes shíor féin, gan
sos, gan bhearna, ar an chine daonna, a siúlóidí a monster le míle
cosa -? Ailtireacht nó priontáil?
Tá sé priontáil.
Lig an léitheoir a dhéanamh gan aon botún; ailtireacht marbh; irretrievably marbhadh
ag an leabhar clóite, - do mharbhadh toisc go maireann sé ar feadh ama níos giorra, - do marbhadh mar gheall ar
costais sé níos mó.
Is ionann Gach ardeaglais milliúin.
Lig an léitheoir a shamhlú anois cad infheistíocht de chistí a bheadh ag teastáil chun
Athscríobh an leabhar ailtireachta; le na mílte edifices faoi deara go Swarm uair níos mó
ar an ithir; a thabhairt ar ais do na epochs
nuair a bhí an throng de shéadchomharthaí den sórt sin, i gcomhréir leis an ráiteas de súil
finné, "go mbeadh duine a dúirt go raibh an domhan a caitheadh i chroitheadh féin, as a
baill éadaigh d'aois d'fhonn an difear dó féin vesture bán na n-eaglaisí. "
Ut enim Erat si Mundus, ipse excutiendo semet, rejecta vetustate, candida
ecclesiarum vestem indueret.
(GLABER RADOLPHUS.) Tá leabhar chomh luath agus a rinneadh costais, mar sin beag,
is féidir agus téigh go dtí seo! Conas is féidir é iontas orainn go bhfuil gach duine
Shíl sreabhadh sa cainéal?
Ní chiallaíonn sé seo nach mbeidh ailtireacht a bheith fós ina séadchomhartha fíneáil, ar scoite
masterpiece, anseo agus ansiúd.
Is féidir linn a bheith fós ó am go ham, faoi réimeas priontáil, rinne mé colún
Is dócha, ag arm iomlán ó gunna leáigh, mar a bhí againn faoi réimeas
ailtireacht, Iliads agus Romanceros,
Mahabahrata, agus Nibelungen Lieds, déanta ag daoine ar fad, le rhapsodies piled suas
agus leáite le chéile.
Féadfaidh an timpiste mór ailtire de genius tarlú sa bhfichiú haois,
mar sin de Dante sa déag.
Ach beidh ailtireacht a thuilleadh leis an ealaín sóisialta, an ealaín comhchoiteanna, ar an
cionn ealaíne.
Beidh an dán mhór, an edifice mhór, leis an obair mhór na daonnachta a thuilleadh
tógtha: beidh sé a chló.
Agus feasta, ba chóir má ailtireacht chun cinn arís thaisme, sé a thuilleadh
a máistreás.
Beidh sé subservient leis an dlí na litríochta, a fuair a bhíodh ar an dlí
as é. Seasaimh faoi seach an dá n-ealaíon
Beidh inverted.
Is cinnte go i epochs ailtireachta, na dánta, annamh go bhfuil sé fíor, resemble an
séadchomharthaí. I India, tá Vyasa Branching, aisteach,
impenetrable mar Pagoda.
I hÉigipte Orient, tá filíochta buíochas an grandeur edifices, agus suaimhneas
líne; i antique Ghréig, áilleacht, serenity, calma; san Eoraip Críostaí, an Caitliceach
SOILSE, an naivete tóir, an saibhir agus
fásra luxuriant de Aga athnuachana.
Resembles an Bíobla an Pyramids; an Iliad, an Parthenon; Homer, Phidias.
Is é Dante sa tríú haois déag an eaglais seo caite Rómhánúil; Shakespeare i
déag, an ardeaglais Gotach seo caite.
Dá bhrí sin, chun achoimre a bhfuil againn go dtí sin, ar bhealach a bhfuil gá
neamhiomlán agus mutilated, tá an cine daonna dhá leabhar, dhá cláir, dhá
testaments: saoirseachta agus a phriontáil; an Bíobla de chloch agus an Bíobla as páipéar.
Níl amhras, nuair a contemplates ceann na dhá Bíoblaí, leagfar é sin a bheag nó a mhór oscailte sa
céadta bliain, tá sé ceadaithe le brón the SOILSE infheicthe de scríobh na eibhir,
siúd aibítrí gigantic le chéile i
colonnades, i piolóin, i obelisks, iad siúd cineál na sléibhte daonna a chlúdaíonn an
domhan agus ar an am atá caite, ó na pirimide chuig an túr clog, ó Cheops go Strasburg.
Ní mór an am atá caite a reread ar na leathanaigh seo de mharmar.
Ní mór an leabhar, scríofa ag ailtireacht, a admired agus dom féachaint incessantly; ach
Ní mór grandeur an edifice a thógann priontáil ina dhiaidh sin a dhiúltú.
Is é sin edifice colossal.
Tá roinnt de na staitisticí tiomsaitheoir ríomh, más rud é go léir an méid a d'eisigh
ó phreas ó lá Gutenberg ar cuireadh a bheith piled amháin ar dhuine eile, go mbeadh siad
líonadh an spás idir an domhan agus an
ghealach; ach nach bhfuil sé gur saghas grandeur a theastaigh againn a labhairt.
Mar sin féin, nuair a déanann duine a bhailiú i gceann ar intinn íomhá cuimsitheach ar an
táirgí iomlán priontáil síos ar ár lá féin nach bhfuil, sé sin le feiceáil san iomlán le linn buíochas
le tógáil ollmhór, scíthe ar
domhain ar fad, agus ag an toils daonnachta gan scíth, agus a bhfuil a monstrous
Tá suaitheantas caillte i an ceochán as cuimse ar an todhchaí?
Tá sé an anthill na hintleachta.
Tá sé an whither hive teacht go léir a samhlaíocht, na beacha órga, lena n-
mil. Tá an edifice míle scéalta.
Anseo agus tá ceann amháin ar a staighrí beholds the uaimheanna gruama na heolaíochta
a Pierce an taobh istigh.
I ngach áit ar a dhromchla, cúiseanna ealaín a arabesques, rosettes, agus iallacha a rathú
luxuriantly os comhair na súile.
Tá, gach obair aonair, áfach capricious agus iargúlta a bhreathnaíonn sé go bhfuil,
a áit agus a teilgin. Torthaí Harmony as an iomlán.
Ón an Ard-Eaglais Shakespeare chuig an mosque of Byron, cloigín beag bídeach míle
túir iad piled Pell-mell os cionn an cathair smaoinimh uilíoch.
Ag an bonn atá scríofa roinnt teidil ársa na daonnachta nach raibh ailtireacht
cláraithe.
Ar an taobh clé an bhealaigh isteach a bhí socraithe an ársa Bas-faoiseamh, i marmar bán, ar
Homer; leis an gceart, thógann an Bíobla polyglot a seacht gcinn.
The Hydra an Romancero agus roinnt foirmeacha eile hibrideach, an Vedas agus an Nibelungen
bristle tuilleadh. Mar sin féin, an edifice prodigious fós
fós neamhiomlán.
An preas, go meaisín ollmhór, a incessantly caidéil léir holc agus intleachtúil
na sochaí belches, amach gan sos ábhar úr dá chuid oibre.
Is é an chine dhaonna ar fad ar an scaffoldings.
Tá gach aigne ina shaor. Líonann an humblest a poll, áiteanna nó a
cloiche.
Íomhá Réamhamhairc de Retif Bretonne Tugann a CR plástair.
Gach lá arduithe ar chúrsa nua.
Neamhspleách ar an ranníocaíocht bhunaidh agus aonair gach scríbhneoir,
tá meithleacha chomhchoiteann.
Tugann an ochtú haois déag an chiclipéid, tugann an réabhlóid the
Moniteur.
Assuredly, tá sé tógála a ardaíonn agus chairn suas i bíseanna endless;
tá mearbhall ar theanga, ar ghníomhaíocht incessant, saothair indefatigable,
iomaíocht fonn ar gach tearmainn daonnachta,
Gheall intleacht, le Tuilte nua i gcoinne overflow of barbarians.
Is é an dara túr Babel den chine daonna.